همّ و اهتمام ما باید این باشد که مسأله ى ولایت، براى همگان از واضحات باشد، و براى تقویت ایمان مردم تنها اکتفا به مجالس عیدالزهرا ـ علیهاالسّلام ـ نشود. بهترین راه براى این منظور آن است که اثبات کنیم که اهلبیت ـ علیهم السّلام ـ مرجع احکام و فقه هستند؛ اما سبّ و شتم دیگران، آیا درست است و یا نادرست؟ امرى است که مردم خودشان باید بروند و از تاریخ بپرسند، وظیفه ى ما نیست.

مى  بینیم بعد از رحلت پیغمبر ـ صلّى  اللّه  علیه  وآله  وسلّم ـ کسى غیر از اهل بیت ـ علیهم  السّلام ـ مجتهد و صاحب فتوا و عالم به کتاب و سنت وجود ندارد؛ زیرا ائمه ـ علیهم  السّلام ـ مى گویند: همه چیز را مى  دانیم، ولى دیگران مى گویند نمى دانیم و از پیامبر ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ جز مقدار کمى احادیث نداریم، لذا در احکام، قیاس مى کنند. و قرآن مى فرماید: «هَلْ یَسْتَوِى الَّذِینَ یعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لاَ یَعْلَمُونَ؟!» آیا کسانى که مى  دانند با کسانى که نمى  دانند، یکسان هستند؟! سوره ى زمر، آیه ى ۹٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد