قران مجید تصریح کرده است که حضرت عیسی (ع) به آمدن پیامبری بعد از خود که نام مبارک او “احمد” است بشارت داده است. اما این که این بشارت در همین کتاب انجیل موجود بوده یا در جای دیگر، جای بحث دارد.

 اما کسانی که در زمان حضرت عیسی (ع) واقعاً به آن حضرت ایمان آورده باشند و به همه دستوررات آن حضرت عمل کرده باشند، یقیناً به بهشت وارد خواهند شد البته باید توجه داشت که ایمان کامل و واقعی به حضرت عیسی (ع)  به معنی ایمان به تمام آموزه ها و دستوراتی است که در جهت ادای رسالت خود به مردم ابلاغ فرموده اند، ازجمله بشارت  به آمدن پیامبری به اسم “احمد “که همان پیامبر اسلام(ص) است.

در مورد انجیل باید توجه داشته باشیم که اولاً: آنچه که امروزه تحت عنوان انجیل وجود دارد، آن انجیل زمان حضرت عیسی (ع) که وحی الاهی باشد نیست. بلکه از کتبى که به وسیله یاران آنها یا افرادى که بعد از آنها پا به عرصه وجود گذاشته اند تألیف یافته است. ثانیاً در همین انجیل موجود، تحریفات بسیار آشکاری صورت گرفته که غیر قابل انکار است.

قرآن مجید می فرماید: ” و (به یاد آورید) هنگامى را که عیسى بن مریم گفت: «اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق‏کننده کتابى که قبل از من فرستاده شده [تورات‏] مى‏باشم، و بشارت‏دهنده به رسولى که بعد از من مى‏آید و نام او احمد است!» هنگامى که او [احمد] با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحرى است آشکار»! [۱]

بنابراین حضرت عیسی (ع) آخرین پیامبر نبوده بلکه واسطه بین دو پیامبر بوده و نبوت حضرت موسى(ع) و کتاب او را، به نبوت پیامبر اسلام و کتاب او، پیوند ‏داده است و تناقضى میان رسالت ها و رهبری هاى الاهى وجود ندارد، بلکه یکى، دیگرى را تکمیل مى‏ کند [۲] . همان طور که حضرت مسیح (ع) نیز ادعایى جز رسالت الاهى، آن هم در مقطع خاصى از زمان نداشت. 

اما اینکه بشارت حضرت عیسی (ع) به آمدن رسول گرامی اسلام (ص) در همین کتاب انجیل موجود بوده یا در انجیل زمان آن حضرت یا در جای دیگر، باید در محل خود بحث شود.

بدون شک کتابی به نام انجیل که امروز در دست مسیحیان است از قبیل کتاب هاى نازل شده بر پیامبران بزرگ خدا نیست، با یک مطالعه اجمالى انجیل های موجود روشن می شود که این کتاب مجموعه‏اى است از مطالبی که به وسیله یاران آن حضرت یا افرادى که بعد از آنها پا به عرصه وجود گذاشته اند، جمع آوری شده و تألیف یافته است. که قسمتى از تعلیمات حضرت عیسى (ع) و بخشی از محتواى کتب آسمانى آنها در ضمن گفته‏هاى پیروانشان، به این کتاب ها انتقال یافته است. همین روش در مورد تورات نیز صادق است، به همین دلیل نمى‏توان همه آنچه را در عهد قدیم (تورات و کتاب هاى وابسته به آن) و عهد جدید (انجیل و کتب وابسته به آن) آمده است پذیرفت، و نه همه آن را  انکار نمود، بلکه مخلوطى است از تعلیمات این دو پیامبر بزرگ، با افکار و اندیشه‏هاى دیگران.

بنابراین اگر در کتاب هاى انجیل موجود بشارت به ظهور پیامبر اسلام (ص) نیامده است اما این دلیل بر نبودن آن در انجیل اولیه و در تعالیم حضرت عیسی (ع) نیست .علاوه بر این که در همین انجیل های موجود نیز با تعبیرات فراوانى بشارت به ظهور شخص بزرگى آمده است که نشانه‏هاى آن جز بر اسلام و آورنده آن تطبیق نمى‏کند. اما همان طور که مسیحی شناسان اذعان دارند، تشخیص مطالب انجیل عیسی (ع) یا گفته های وی از آنچه دیگران افزوده اند، بر اساس منابع مسیحی ممکن نیست و راهی جز مراجعه به قرآن که (مهیمن) بر کتاب های الاهی است وجود ندارد [۳] .

اما این جمله که حضرت عیسی در انجیل فرموده باشد فقط به من ایمان بیاورید تا وارد بهشت شوید، باید توجه داشت که هر پیامبری مأمور دعوت نمودن مردم زمان خود به دینی است که خود از طرف خداوند برای هدایت مردم زمان خود آورده است و برای این منظور باید اجر و پاداش معنوی انان را تضمین نماید. علاوه بر این، معنای چنین کلامی این است که: کسانی که در زمان حضرت عیسی (ع) واقعاً به آن حضرت ایمان آورده باشند و به همه دستورات آن حضرت عمل کرده باشند به بهشت وارد خواهند شد. شکی نیست که ایمان کامل و واقعی به حضرت عیسی (ع) به معنای ایمان به تمام آموزه ها و دستوراتی است که در جهت ادای رسالت خود به مردم ابلاغ فرموده اند، ازجمله بشارت به آمدن پیامبری به اسم “احمد “که همان پیامبر اسلام(ص) است.

بنابراین کسانی که به تمام گفته های حضرت عیسی علی الخصوص بشارت دادن وی به آمدن پیامبری بنام احمد که دارای معجزه قرآن (آن هم قرآنی که مصون از تحریف است)، ایمان داشته باشند لازم است در این زمان مؤمن و مطیع دستورات اسلام باشند.

 منبع: اسلام کوئست

[۱] . وَ إِذْ قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی‏ إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراهِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی‏ مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبینٌ.

[۲] . تفسیر هدایت، ج ‏۱۵، ص ۳۷۹٫

[۳] . اقتباس از سؤال شماره ۲۶۶۴ (سایت: ۲۸۶۲)، نمایه: انجیل عصر پیامبر.