سوال –  آیا امام علیه السّلام علم غیب دارد ؟

 آیاتی از قرآن مجید بیانگر آن است که علم غیب مخصوص ذات خدای متعال است ، و از همه صریحتر در نفی علم غیب از غیر خدا ، این آیه است که خداوند در آن علم غیب را تنها برای ساحت مقدس خود اثبات ، و از غیر نفی نموده و می فرماید : قل : لایعلم من فی السموات و الارض الغیب الا الله . (نمل : ۶۵)
بگو : هیچ کس در آسمانها و زمین جز خدا ، از غیب آگاه نیست .
ولی از آیه شریفه زیر استفاده می شود که خداوند علم غیب را به پیغمبران مورد رضا و پسند خود علیهم السلام نیز اظهار نموده و آنها نیز عالم به غیب هستند . خداوند می فرماید : عالم الغیب ، فلا یظهر علی غیبه احدا ، الا من ارتضی من رسول . (جن : ۲۶ و ۲۷)
خداوند دانای غیب است ، پس کسی را بر غیب خود آگاه نمی کند ، جز پیامبری که مورد رضا و پسند او باشد .
بنابراین ، از جمع بین آیات معلوم می شود که کسی جز خداوند متعال غیب را بالذات و از پیش خود و مستقلا نمی داند ، ولی ممکن است آن را به پیغمبران برگزیده خود علیهم السلام تعلیم نماید . و علم ائمه علیهم السلام نیز بر اساس روایات متعدد بالوراثه از حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلم است .
بر این پایه ، علم غیب امام علیه السّلام بالوراثه از پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم ، و علم غیب پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه و اله و سلم به وحی و تعلیم خداوند متعال ، و علم خداوند ذاتی است . (۱۱۷)

منبع: ۶۶۵ پرسش و پاسخ در محضر علامه طباطبایی قدس سره؛ نشر نهاوندی؛ مؤلف: محمدحسین رخ‌شاد