تحقیق حاضر در مورد شفاعت می باشد که به منظور مطالعه و نقش آن در زندگی فردی و اجتماعی و پاسخ به برخی از سوالات و شبهات می باشد. البته با توجه به گستردگی موضوع،موضوع مورد نظر از دیدگاه بعضی از آیات و روایات بررسی گردید و به طور کلی روش انجام کار کتابخانه ای بوده است. این تحقیق برای ما روشن می کند که: شفاعت از شفع به معنای دوگانه است و در اصطلاح محور اصلی ،شفاعت شونده می باشد. مهمترین فلسفه شفاعت امید پیدا کردن و حکمت آن اظهار شرف شافع است. این موضوع از سه دیدگاه :قرآن ،احادیث و عقل مورد بررسی قرار گرفته است و بیان شده چگونه آیات نافی و مثبت در کنار هم می توانند قرار بگیرند.همچنین اقسام شفاعت بیان شده که شفاعت به تکوینی و تشریعی به دنیوی و اخروی و اخروی به رهبری و مغفرت تقسیم گردیده است. زمان شفاعت در دنیا و برزخ و قیامت است اما ظرف آن قیامت می باشد. شفاعت کننده و شفاعت شونده هر دو دارای شرایطی می باشند که مهمترین آنها این می باشد که شفاعت کننده نمی تواند شفاعت کند مگر به اذن خداوند متعال و نیز خدای مهربان باید از دین شفاعت شونده راضی باشد.طبق آیات و روایات شفیعان بسیار می باشند که عبارتند از :خداوند،قرآن،پیامبران،ائمه علیهم السلام،شهیدان ،علما و … خداوند از گذشته و آینده شفاعت کنندگان آگاهی دارد و علم شفیعان محدود است و نشات گرفته از علم خداوند است.مذهب حق هر دو شفاعت را یعنی شفاعت رهبری و شفاعت تفضیلی را قبول دارد.وهابیون با چهار دلیل بیان می کنند که شفاعت شرک و حرام است که به آنها پاسخ داده شده است. بنابراین طبق به دست آمده شفاعت امری حتمی . مسلم است. اما پذیرنده شفاعت که خداوند متعال است باید اذن بدهد و گرنه شفاعت شفیع در مورد شفاعت شونده هیچ گونه اثری ندارد به همین دلیل در این نوع شفاعت محور اصلی شفاعت شونده است که باید شرایطی را ایجاد کند که خداوند در مورد او اذن شفاعت دهد و خداوند متعال به هیچ وجه تحت تاثیر شفاعت کننده قرار نمی گیرد بلکه شفاعت از ناحیه او پرتویی از رحمت گسترده ی اوست و در شفاعت ،کارهای شفاعت شونده، موجب آمادگی برای پذیرش این رحمت الهی است. شفاعت موجب تجری و گستاخی مردم در ارتکاب گناهان نمی باشد زیرا شفاعت مشروط به شرایطی که شخص گناهکار نمی تواند به داشتن آن شرایط یقین حاصل کند از طرفی شخص گنهکار نیاز به روزنه امید دارد تا از چاه گناه خود را نجات دهد به همین دلیل روش تربیت مربیان الهی این است که همواره مردم را بین خوف و رجا نگهدارند نه چندان به رحمت الهی امیدوارشان کنند که دچار(امن از مکر الهی) شوند و نه چندان آنان را از عذاب بترسانند که گرفتار(یاس از رحمت الهی) گردند به همین دلیل شفاعت کننده ها و شفاعت شونده ها به طور دقیق در آیات و روایات مشخص نشده اند پس شفاعت جز روزنه امید برای گنهکاران تجلی دیگری ندارد. به هر حال مساله شفاعت مساله ای است که تمام مردم عالم به آن اعتقاد دارند خصوصا شیعیان که این مساله را جزء ضروریات دین خود می شمارند و لذا در روایتی از امام صادق علیه السلام می خوانیم:( هر کس سه چیز را انکار نماید از شیعیان ما نیست،معراج ،سوال قبر،شفاعت). با توجه به عامل اساسی (شفاعت جزء ضروریات دین است) ذکر شده و همچنین با در نظر گرفتن این که عصر ما از نظر دینی و مذهبی –خصوصا برای طبقه ی جوان ،عصر اضطراب و دو دلی و بحران است. مقتضیات عصر و زمان ما سلسله تردید ها و سوال به وجود آورده و سوالات کهنه و فراموش شده را نیز از نو مطرح شاخته است.خواستم با تحقیقی که در این زمینه انجام می دهم،شفاعت صحیح از شفاعت باطل تشخیص داده شود و همچنین به تمام شک و تردید ها و شبهات در این زمینه پاسخ داده شود. این رساله در ۶ فصل ارائه شده است که از فصل اول تا ششم در هر فصل ابعادی از موضوع شفاعت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در پایان از خداوند منان برای همگان طلب خیر و مغرفت می نمایم.