این نوشتار، برخی شبهه های وهابیان را مطرح کرده و پاسخ آن ها را می‌دهد. نویسنده استدلال‌های افرادی مانند ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب در مخالفت با مقوله شفاعت و توسل را مطرح کرده و شرایط شفاعت شوندگان و شفاعت کنندگان، اقسام توسل و شفاعت و سیره مسلمانان در شفاعت و توسل را بررسیده و ادعاهای وهابیت در مقوله مظاهر کفر و شرک خواندن شفاعت و توسل را براساس ادله قرآنی و روایی به طور کلی مردود اعلام می‌کند. وی پژوهش خویش را در چهار فصل تنظیم و ارائه کرده است. در فصل اول نخست کلیاتی درباره مفهوم شفاعت، سلفیه، شیعه، توسل و وهابیت مطرح کرده و سپس ضمن معرفی اجمالی محمد بن عبدالوهاب و ابن تیمیه از سران تفکرات سلفی و وهابی‌گری، کتاب‌های علمای اهل سنت و شیعه در رد فرقه وهابیت و افکار افراطی و تکفیری را معرفی می‌نماید. نگارنده در فصل دوم به تحلیل مفهوم شفاعت در لغت، اصطلاح، آیات و روایات می‌پردازد و اقسام شفاعت مقبول و مردود را براساس آموزه‌های قرآنی بررسی می‌کند. وی در همین زمینه با اشاره به آیاتی از قرآن و روایاتی که درآن ها شفاعت به خدای متعال منسوب گردیده و با اذن الهی به غیر خداوند از پیامبران و اولیای الهی هم نسبت داده شده، احادیثی از منابع روایی اهل سنت را نیز در این زمینه مطرح و شرح کرده است. فلسفه و حکمت شفاعت، اقسام شفاعت کنندگان، شرایط شفاعت شوندگان، دیدگاه علمای شیعه و اهل سنت درباره شفاعت و طرح هفت شبهه مهم در مقوله شفاعت و پاسخ آن ها، از دیگر مندرجات فصل دوم است. در فصل سوم نویسنده پس ازتحلیل مفهوم قرآنی، روایی، لغوی و اصطلاحی توسل، آیاتی از قرآن کریم را که ناظر به توسل و مشروعیت و جواز آن است، بحث و بررسی می‌کند؛ سپس فلسفه و حکمت توسل، انواع توسل جایز و غیر جایز، مانند توسل به اسمای الهی و صفات خداوند، توسل به قرآن مجید، توسل به عمل صالح، توسل به دعای پیامبر اسلام، توسل به حق پیامبر و انبیای پیشین و توسل به خود پیامبر اکرم(ص) و آثار ایشان را از جمله توسل‌های مجاز برشمرده و به برخی از شبهه های مربوط به توسل و عدم جواز آن نیز پاسخ می‌دهد.