امام خمینی(ره) بُتِ استکبار را خُرد کرده است، مردمی را علیهِ شرق و غرب به استقلال فراخوانده است، پرچمِ عزّت و دیانت به دستِ آن‌ها داده است، راهِ شهادت را به رویِ آن‌ها باز کرده است، به مستضعفینِ عالَم جرأت داده است که در برابرِ مستکبرین قیام کنند و سفره‌ی انقلاب در دنیا رو به افزونی است. نمرودهایِ زمان اگر آتشی روشن نکنند که ابراهیمِ انقلاب را در این آتش خاکستر کنند، جای تعجب است! اپر آتشی روشن شد، طبیعی است، عکس العملِ نمرودهایِ زمانِ ماست. اما ابراهیمی که برای خدای متعال بپا خواسته و به امرِ خدای متعال بُت شکسته است، اطمینان دارد که او قدرت دارد، او مهربانی دارد، دستِ تدبیرِ او هرچه به بار بیاورد خیرِ ابراهیم است.
لذا وقتی به سویِ آتش پرتاب شد، گویا به حجله می‌رود، گویا به گلزاری دارای نسیمِ روح‌افزا حرکت می‌کند، صراحتاً به ملائکه اعلان کرد که من از شما کمک نمی‌خواهم، گفتند: پس دعای خودت را واسطه قرار بده، دعا کن که خدای متعال به دادِ تو برسد، حضرت ابراهیم علیه السلام فرمودند: «عِلمُهُ بِحالِی»[۱] آنقدر به قدرت و حکمت و رحمتِ واسعه و مهربانیِ او پشتِ من گرم است،«عِلمُهُ بِحالِی» او که از من به من نزدیک‌تر است، از من به من مهربان‌تر است، دستِ قدرتِ او هم «یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ»[۲] دستِ قدرتِ او بالای دست‌هاست، چرا من از خدای متعال تقاضا کنم؟ من به خودِ او واگذار کرده‌ام، هرچه از دوست رسد نیکوست؛ اگر او دوست دارم من بسوزم، چرا من دوست نداشته باشم که بسوزم؟ و اگر او نخواهد من بسوزم، قدرت دارد که آتش را بر من «بَرد» و «سَلام» قرار دهد.
[۱] بحار الأنوار، جلد ۷۱، صفحه ۱۵۵، حدیث ۷۰ (أمرَ نَمرودُ بجَمعِ الحَطَبِ فی سَوادِ الکوفَهِ عِند نَهرِ کوثا مِن قَریهِ قطنانا و أوقَدَ النّارَ، فعَجَزوا عَن رَمی إبراهیمَ، فعَمِلَ لَهُم إبلیسُ المَنجَنیقَ فرُمِی بهِ، فتَلقّاهُ جَبرئیلُ فی الهَواءِ فقالَ: هَل لَک مِن حاجَهٍ؟ فقالَ: أمّا إلَیک فَلا! حَسبی اللّهُ و نِعمَ الوَکیلُ… فقالَ جَبرئیلُ: فاسألِ اللّهَ، فقالَ: حَسبی مِن سُؤالی عِلمُهُ بِحالِی)
[۲] سوره مبارکه فتح، آیه ۱۰ (إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ ۚ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا)
پاسخ دهید