پیداست که عنوان بصری دیگر فرصتِ کافی برای آموزش و تعلیم و تعلّم ندارد، لکن به دنبالِ یک جذبه است که یک مغناطیسی او را بالا ببرد. این برای ما درسِ بزرگی است، حال شما عزیزانِ من که در سنینِ جوانی هستید چه خوب است که حال به دنبالِ جذبه باشید. حرکت‌های ما منهای آن جذبه «به دورِ خود گشتن» است. کمااینکه در روایت دارد عالِمی که به علمِ خود عمل نمی‌کنند مانندِ خری است که به دورِ خود می‌چرخد و ترقّی ندارد. عالِم باید ترقّی کند، مسلّماً خودِ ما که ترقّی نداریم، خودمان به خودمان چه بدهیم؟ ترقّی برای این است که به یک کانونی وصل بشویم و در او هضم بشویم، او که بالا هست ما را بالا بکشد.
و این «عنوان بصری» می‌تواند در این زمینه برای ما یک الگو باشد، نشانه‌ی امید باشد، و از آن طرف پذیرشِ امام صادق علیه السلام به کسی که نود و چهار سال با دیگران بوده است و حال آمده است، امام نفرمودند که تو نمی‌توانی، یا اینکه چرا آمده‌ای. در ابتدا یک دلالی داشتند که آزمایش کنند و ببینند که آیا عطشِ او واقعی است یا به دنبالِ ادا است.
مرحوم آیت الله بهجت روحی فداه می‌فرمودند: بعضی‌ها می‌آیند و ذکر می‌خواهند، اگر اهلِ عمل باشند به همان نسخه‌های معمولی عمل می‌کنند، خودِ نماز اول وقتی یکی از مسائلی است که انسان را مجذوب می‌کند، به این نسخه‌ها عمل نمی‌کنند و به دنبالِ اوراد و اذکارِ خاص می‌گردند، اگر کسی اهلِ عمل باشد «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاهً طَیِّبَهً»[۱]، تعبیرِ این آیه‌ی کریمه که «مَن عَمِلَ صَالِحًا»، گاهی یک عملِ صالح، «عَمِلُ الصّالِحات» نیست، «مَن عَمِلَ صَالِحًا»، اگر انسان با زمینه‌ی آماده، با دلِ آماده حتّی یک عملِ صالح انجام بدهد جذبه‌های رحمتِ الهی او را متحوّل می‌کند، او تغییر می‌کند و یک وضعیّتِ عرشی برای او از جانبِ خدای متعال تأمین می‌شود.
[۱] سوره مبارکه نحل، آیه ۹۷ (مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاهً طَیِّبَهً ۖ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)
پاسخ دهید