خوشا به حال کسى که خطاى خود را ببیند و به عیب خود توجّه داشته باشد و عیوب دیگران را ندیده بگیرد و خود را کامل و بى نقص نبیند، بلکه در موارد خطا و اشتباه خود را خطاکار ببیند. ما باید باب توجیهِ خطا و اشتباه را به روى خود ببندیم، و براى هر خطا، زبان به استغفار بگشاییم، و اگر قابل جبران باشد جبران کنیم.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد