سؤال: محدودیت بازی کردن در هفت سال اوّل زندگی بچّه ها و پس از آن تا چه اندازه است و چقدر از وقت آنها باید به بازی کردن و چقدر از آن به سایر فعّالیت ها اختصاص داده شود؟
جواب:
در هفت سال اوّل، بازی زندگی بچّه‌ها است؛ یعنی مهم‌ترین و جدّی‌ترین کار برای هفت سال اوّل، بازی است. ولی از هفت سال دوّم به بعد بازی و تفریحات، تنها بخشی از زندگی بچّه‌ها می‌شود و باید محدودیّت داشته باشد.
روایتی از وجود مبارک علیّ بن موسی الرّضا علیه السلام نقل شده است که فرمودند: “اوقات خود را به چهار بخش تقسیم کنید؛ بخشی برای عبادت، بخشی برای کار، بخشی برای استراحت و بخشی برای تفریح.“ با توجّه به این حدیث پدر و مادر باید برای فرزندانشان از دوره‌ای به بعد برنامه‌ریزی داشته باشند.
فعّالیت کودکان در هفت سال دوّم:
الف. استراحت
عمده‌ی فعّالیت بچّه‌ها بعد از سنّ هفت سالگی چند چیز است؛ یکی استراحت است که بچّه‌ها باید مجموعه‌ای از خواب و استراحت را در حدّ نیاز خود داشته باشند.
ب. عبادت های تمرینی
دوّم عبادت‌های تمرینی است؛ مثلاً دختر بچّه ها از هفت سالگی باید به صورت تمرینی نماز خواندن را شروع کنند و در ماه رمضان روزه‌ی تمرینی بگیرند. همچنین باید حجاب خود را به صورت تمرینی انجام دهند.
ج. انجام تکالیف مدرسه
یک بخش از وقت بچّه ها باید به درس و انجام تکالیف مدرسه اختصاص داده شود و پرداختن به این امور باید وقت آنها را پر کند.
د. مشارکت در کارها
همچنین والدین باید اجازه دهند تا فرزندان در کارهای خانه مشارکت داشته باشند؛ مثلاً در کارهایی مثل سفره پهن کردن و مرتّب کردن اتاق می توانند از آنها کمک بگیرند.
ه. بازی و تفریح
پنجمین بخش هم بازی و تفریح است که باید جزء برنامه‌های آنها باشد. معمولاً اگر بچّه‌ها در این سن حدوداً دو ساعت و نیم در طول شبانه روز بازی و تفریح داشته باشند، خوب است، که در ایّام تعطیل و اوقات فراغت می تواند این زمان بیشتر شود؛ البته باید توجّه داشت که به سایر فعّالیت ها و نیازهای آنها لطمه نزند.
پاسخ دهید