دومین کاری که بنا است حضرت حجّت (عجّل الله فرجه) انجام دهند این است که ناامنی و جنگ را از بین می‌برند، نزاع را ریشه‌کن می‌کنند، بی‌مهری و بی‌محبّتی و قساوت را و سبوعیّت و درندگی را و حرص و آز را که منشأ این منازعات بشری است از بین می‌برند.

«وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً»، بعد از آن‌که دنیا گرفتار جنگ می‌شود، جنگ‌های جهانی، نا امنی‌های منطقه‌ای همه‌ی بشر را به ستوه می‌آورد، حضرت می‌آید و این آتش را به کلّی خاموش می‌کند، این جهنّم جنگ را به بهشت اخوّت و صفا و مهربانی تبدیل می‌کند. این‌قدر جهان امن می‌شود که گویا درنده‌ها هم منقلب می‌شوند.