ابن شهر آشوب از انس بن مالک روایت کرده است که:
از مادرم درباره‌ی صفات و ویژگی‌های حضرت فاطمه (ع) پرسیدم، او پاسخ داد: فاطمه (ع) همانند ماه شب چهارده، یا خورشید در ابر فرو رفته و یا از ابر بیرون آمده، مشاهده می‌گشت و سپید و روشن با پوستی نرم و لطیف بود.
و اربلی از قول شاعر چنین نقل کرده است:
از نور چهره و رخسارش خورشید شرمسار در پس شفق فرو می‌رفت
و از اندام زیبایش، گل از روی حیا و آزرم، با برگهایش چهره می‌پوشاند.
روی ابن شهر آشوب:
أَنَسُ بْنُ مَالِکٍ قَالَ سَأَلْتُ أُمِّی عَنْ صِفَهِ فَاطِمَهَ ع فَقَالَتْ کَانَتْ کَأَنَّهَا الْقَمَرُ لَیْلَهَ الْبَدْرِ أَوِ الشَّمْسُ کُفِرَتْ غَمَاماً أَوْ خَرَجَتْ مِنَ السَّحَابِ وَ کَانَتْ بَیْضَاءَ بَضَّهً.[۱]
خجلاً من نور بهجتها تتوارى الشّمس بالشّفق
و حیاءً من شمائلها یتغطّى الغصن بالورق[۲]
[۱] ـ المناقب ۳: ۳۵۶، دلائل الإمامه: ۱۵۰ ح ۶۳ روی مضمونه مسنداً، البحار ۴۳: ۶ ح ۷ عن المناقب.
[۲] ـ کشف الغمه ۱: ۴۶۴، رواه عن بعض الوعاظ انّه عندما ذکر فاطمه علیها السلام… استخفّه الطرب فانشد:
پاسخ دهید