در نجف اشرف،عظمت فوق العاده ى حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ موجب غفلت عدّه اى از مقابر شریفه ى علما مى شد؛ اگر چه ما به زیارت آنها محتاجیم، نه آنها به ما، زیرا آنها کارشان را کردند. سلام و خواندن فاتحه براى آنها براى خود ما نفع دارد. در کربلا دو برادر سیّد رضى و سیّد مرتضى علم الهدى ـ رحمهمااللّه ـ نزدیک جدّشان ابراهیم مجاب در رواق حسینى ـ علیه السّلام ـ دفن شده اند. نقل شده که اطراف قبر مرحوم شریف العلما ـ رحمه اللّه  ـ را در کربلا، آقا سیّد محسن حکیم ـ رحمه اللّه  ـ آباد نمودند.

چه مى شود گفت به کسانى که براى دین و عالمان دینى ارزش قایل نیستند و مى خواستند ما بین الحرمَیْن⁽ حرم امام حسین و حضرت اباالفضل ـ علیهماالسّلام .⁾ خیابان بکشند. که مرحوم آقا سیّد ابوالحسن اصفهانى یا حاج آقا حسین قمى ـ رحمه اللّه ـ مانع شدند، ولى بعد از فوت آنها شروع به خراب کردن آنها نمودند. وجود علما نافع است و مانع از خرابى آثار دینى و قبور علما مى  شود. در روسیه قبر لنین ملعون در محلّه  اى قرار دارد، آیا ممکن است در مسیر آن خیابان بکشند و آن را خراب کنند؟! هرگز نمى  کنند، چون سیاستشان در بقاى این قبر است. چنان که شعار سیاسى و استقلال و بقاى حکومت برخى از فرقه ها بر خراب کردن قبور بزرگان ائمه ى بقیع ـ علیهم  السلام ـ بوده و هست. آثار دینى بسیار از قبیل مدارس، مساجد، معاهد و ظواهر دینى در بعضى شهرها بود، عدّه اى مسلّح راهزن مى آمدند و سر راه قافله  ها را مى گرفتند و از هر نفر چند لیره مى  گرفتند و براى رییسشان مى  بردند، رییس آنها هم خُمس یا مقدار دیگرى از آن را بر مى داشت و بقیّه را به خودشان برمى گرداند! یک مشت دزد با این سابقه ى کار که هادِمُ الْحَرَمَیْن هستند، خود را خادمُ الحرمین مى دانند!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد