ابن حمزه از منهال بن عمرو نقل می‌کند:

به خدا قسم سر امام حسین (ع) را بر نیزه دیدم که با زبانی فصیح و رسا سوره‌ی کهف می‌خواند تا به آیه‌ی «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ …» رسید. مردی گفت: به خدا قسم یا ابا عبدالله! سر تو شگفت‌تر از شگفت است.

 روی ابن حمزه:

عن المنهال بن عمرو، قال: أنا و اللّه رأیت رأس الحسین (ع) على قناه یقرأ القرآن بلسان ذلق ذرب یقرأ سوره الکهف حتّى بلغ: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً» فقال رجل: و رأسک- و اللّه- أعجب یا ابن رسول اللّه من العجب.[۱]

[۱]– الثّاقب فی المناقب: ۳۳۳ ح ۱٫