ما یک انتظار قائد داریم و یک انتظار قائم داریم. انتظار قائد، همان اسلام آمریکایی است. دعای ندبه بخوان ولی اگر کسی به ناموس تو تعرّض کرد بگو باید مدام تشویق کنیم تا امام زمان (عجّل الله فرجه) بیاید. اگر به مملکت تو حمله کردند چه کار داری؟ سر خود را خم کن تا بیایند و خانه‌ی تو را بگیرند، ناموس تو را ببرند، امام زمان (عجّل الله فرجه) می‌آید و اصلاح می‌کند. این اسلام، اسلام آمریکایی است. این انتظار، انتظار آمریکایی است، این انتظار، انتظار سکولاری است.

امّا انتظار قائم؛ «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَهٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ»،[۱] قیام می‌خواهد، به پا خیزید. امّا اگر منتظر هستید کار کنید، در عین کار کردن استغاثه کنید، «فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا»[۲].

[۱]– سوره‌ی سبأ، آیه ۴۶٫

[۲]– سوره‌ی انعام، آیه ۴۳٫