فرق ما و عامّه در اقرار و ادّعا، جهل آنان، و ادّعاى علم از سوى ائمّه ى ما ـ علیهم السّلام ـ است. على ـ علیه السّلام ـ بعد از رحلت پیامبر ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ قرآن را جمع آورى کرد و آن را با تنزیل و تأویل به آنان عرضه کرد، گفتند: بگذار و برو ر.ک: بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۳۲۸؛ الصراط المستقیم، ج ۳، ص ۳٫
آن ها اسلام را از رسول اللّه گرفتند، ولى براى بقا و دوامش او را نخواستند، چون دیدند پیغمبر ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ مى خواهد پسر عمویش على ـ علیه السّلام ـ را خلیفه و جانشین خود کند و در نظر آنان او حتّى نمى توانست فرزندان و اهل بیتش را اداره کند و تمام زحمات پیغمبر را از بین خواهد برد، لذا از این امر جلوگیرى کردند. چه قدر امّت با فضل تر از پیغمبر! باز مى گویند،پیغمبر افضل است!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید