ابوهاشم می‏ گوید: از امام حسن عسکری علیه ‏السلام تفسیر آیه زیر را پرسیدم:

«ثُمَ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَذینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَیْراتِ باِذْنِ اللهِ»[۱]؛ «سپس این کتاب را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم، از میان آن‏ها عده‏ ای بر خود ستم کردند و عده‏ ای میانه رو بودند و گروهی به اذن خدا در نیکی‏ ها پیشی گرفتند.» امام علیه‏ السلام فرمود: هر سه دسته مربوط به آل محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله می‏ باشند. آنکه بر خود ظلم روا داشته، کسی است که اقرار به امام ننموده است و مقتصد کسی است که عارف به مقام امام است و گروه سوم و اشخاصی که سبقت در گرفتن فیض و خیرات دارند، امامان معصوم علیهم‏ السلام هستند. 

ابو هاشم می‏ گوید: من در فکر فرو رفتم که این چه عظمتی است که نصیب امامان معصوم علیهم‏ السلام شده و مقداری هم اشک ریختم. امام عسکری علیه‏ السلام نگاهی به من انداخته و فرمود: مقام ائمه بالاتر از آن است که تو در مورد عظمت شأن آل محمد صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله می‏ اندیشی! شکر خدا را به جا آور که تو را از تمسک کنندگان به ریسمان ولایت آل محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله قرار داده است و روز قیامت؛ زمانی که سایر مردم با رهبرانشان محشور می‏ شوند، تو در ردیف پیروان آل محمد صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله بوده و با آنان محشور خواهی شد. تو بهترین راه را انتخاب نموده‏ای![۲]

منبع: سخن تاریخ

[۱]– فاطر، آیه ۳۲

[۲]– الخرائج و الجرائح، قطب راوندی، ج ۲، ص ۶۸۷؛ مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۲۵۹٫