علامه مجلسی گوید:

از برخی راویان نقل شده که نزد امام رضا (ع) بودم. علیّ بن ابی‌حمزه و ابن سراج و ابن مکاره وارد شدند. پس از سخنانی که میان آنان و امام درباره‌ی امامتش گذشت، علیّ بن ابی‌حمزه گفت: از پدرانت برای ما روایت شده که عهده‌دار امر دفن امام، جز امام نمی‌شود. امام پرسید: پس بگو حسین بن علی (ع) امام بود یا نه؟ گفت: امام بود. پرسید: چه کسی عهده‌دار کار او شد؟ گفت: علیّ بن الحسین (ع). پرسید او کجا بود؟ او که دست ابن زیاد اسیر بود! گفت: بی‌ آن‌که بفهمند بیرون آمد و پدرش را دفن کرد و برگشت. امام رضا (ع) فرمود: خدایی که می‌تواند امام سجّاد (ع) را به کوفه ببرد تا پدرش را دفن کند، می‌تواند صاحب امر امامت را به بغداد برساند تا عهده‌دار کفن و دفن پدرش شود و برگردد، در حالی که نه در زندان است و نه اسیر.

 

 

روی المجلسی:

عن الکشی، عن مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَیْمَانَ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ، عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ سَهْلٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا، قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ الرِّضَا (ع) فَدَخَلَ عَلَیْهِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی حَمْزَهَ وَ ابْنُ السَّرَّاجِ وَ ابْنُ الْمُکَارِی فَقَالَ عَلِیٌّ بَعْدَ کَلَامٍ جَرَى بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَهُ (ع) فِی إِمَامَتِهِ:

 إِنَّا رُوِّینَا عَنْ آبَائِکَ (ع) أَنَّ الْإِمَامَ لَا یَلِی أَمْرَهُ إِلَّا إِمَامٌ مِثْلُهُ فَقَالَ لَهُ أَبُو الْحَسَنِ (ع): فَأَخْبِرْنِی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) کَانَ إِمَاماً أَوْ غَیْرَ إِمَامٍ؟ قَالَ: کَانَ إِمَاماً، قَالَ: فَمَنْ وَلِیَ أَمْرَهُ؟ قَالَ: عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (ع) قَالَ: وَ أَیْنَ کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ؟ کَانَ مَحْبُوساً فِی یَدِ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ! قَالَ: خَرَجَ وَ هُمْ کَانُوا لَا یَعْلَمُونَ حَتَّى وَلِیَ أَمْرَ أَبِیهِ ثُمَّ انْصَرَفَ. فَقَالَ لَهُ أَبُو الْحَسَنِ (ع) إِنَّ هَذَا الَّذِی أَمْکَنَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ أَنْ یَأْتِیَ کَرْبَلَاءَ فَیَلِیَ أَمْرَ أَبِیهِ فَهُوَ یُمَکِّنُ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ أَنَّ یَأْتِیَ بَغْدَادَ فیلی وَ یَلِیَ أَمْرَ أَبِیهِ ِ ثُمَّ یَنْصَرِفَ وَ لَیْسَ فِی حَبْسٍ وَ لَا فِی إِسَار.[۱]


[۱]– البحار ۴۵: ۱۶۹ح ۱۸ و ۴۸: ۲۷۰ ضمن ح ۲۹٫