ایّامِ زیارتیِ حضرت امام رضا علیه الصلاه و السلام است. «زیارت» بیعتِ با امام است، «زیارت» تماشای جمال و جلال خدای متعال در «وجه الله» است. وقتی ما به کسی محبّت داریم، اگر کسی به سیمای ما نگاه کند می‌بیند که محبّت از چشم‌های انسان پیداست، از تبسّمِ انسان پیداست، از اقبالِ انسان پیداست. حضرات ائمه علیهم السلام «وجه الله» هستند، از هر کسی که ناراحت باشند معلوم می‌شود که خدای متعال از آن‌ها ناراحت است، از هر کسی که راضی باشند معلوم می‌شود که خدای متعال از او راضی است، «مَنْ اَحَبَّکُمْ فَقَدْ اَحَبَّ اللَّهَ، وَمَنْ اَبْغَضَکُمْ فَقَدْ اَبْغَضَ اللَّهَ»[۱]. در زیارت حضرت ثامن الحجج علیه السلام… الحمدلله زیارت وارث را خواندند و خیلی هم مناسب خواندند، بنا بر نقلی بیست و سوم ذی القعده روز شهادت حضرت امام رضا صلوات الله علیه است، و روز بیست و پنجم ذی القعده زیارت مخصوصه‌ی حضرت اباالحسنِ مهربانِ ما سلام الله علیه است. سیما و صورتِ انسان هم غضبِ انسان را نشان می‌دهد و هم رضایتِ انسان را. وجود مبارک حضرت رضا صلوات الله علیه مظهرِ رضای پروردگار متعال هستند، هر کسی که بخواهد خدای متعال را راضی کند باید راهِ امام رضا سلام الله علیه را برود، باید محبّتِ امام رضا صلوات الله علیه را در دلِ خود داشته باشد، باید دامانِ امام رضا صلوات الله علیه را رها نکند، باید توصیه‌های حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام را جدّی بگیرد.

[۱] زیارت جامعه کبیره