بیشترین کاربرد این اصطلاح جایى است که مرجع تقلید در مسئلهاى احتیاط واجب کرده و مقصود آن است که مقلد، مىتواند به فتواى مجتهد دیگرى ـ که علمش از مرجع خودش کمتر و از مراجع دیگر بیشتر است ـ عمل کند و اگر مرجع دوم نیز در همان مسئله قائل به احتیاط واجب بود، باز مىتواند به مرجع سومى ـ که علمش از مرجع دوم کمتر و از مرجع دیگر بیشتر است ـ رجوع کند و… .[۱]

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی


[۱] – توضیحالمسائل مراجع، م ۷٫