چنانکه رو به قبله بودن ظاهری جز با روی گرداندن از دیگر جهت‌ها به سوی خانه‌ی خداوند تحقّق نمی‌یابد، همچنین رویکرد دل جز با بازگشت و فارغ شدن از غیر خدا و فراموش کردنشان در برابر او، کامل نمی‌شود. و در حدیثی نبوی آمده است که:

 «وقتی بنده به نماز ایستاد و دل و خواسته‌اش به سوی خداوند بود، آن‌گاه که از نماز بیرون می‌آید، مانند روزی که از مادر زاده شده، باز می‌گردد.»

 منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۳۴