مدت زیادى است که افکارى آزار دهنده به ذهنم مىرسد و فکر مىکنم در نتیجه آنها جنب مىشوم! و هنگامى که به بیرون و یا دانشگاه مىروم و یا سریالهاى تلویزیونى را نگاه مى کنم، یا در بیرون نامحرمى به من نگاه مىکند، احساس مى کنم جنب مىشوم، اما چون مدت زیادى است چنین افکارى به ذهنم مىرسد و تلاش من در جهت فراموشى آنها نتوانسته به طور کامل موثر واقع شود و زمان زیادى طول کشیده، از لحاظ روحى و روانى دچار مشکل شدهام! این افکار کمتر از ذهنم مىرود و انگار اختیار آنها دست من نیست و احساس اینکه مرتکب گناه شوم مرا بسیار رنج مىدهد این عمل مانع از انجام بسیارى از کارهاى مفید اجتماعى، علمى و حتى عبادى من مىشود. مرا راهنمایى کنید؟
آنچه باعث این تفکرات و تصورات وسواس گونه شما شده، بیشتر به خاطر عدم آگاهى از حکم فقهى این مسئله است. اگر بدانید که احساس و یا احتمال جنب شدن موجب غسل نمىشود، از بسیارى از افکار رهایى مىیابید. بنابراین لازم است بدانید ترشحاتى که با اندکى شهوت و خوشایندى خارج مىشود، پاک است و غسل ندارد؛ ولى مایعى که همراه با اوج شهوت (ارگاسم) از زن خارج مىشود، حکم منى را دارد و موجب جنابت است. پس رطوبتهایى که غالبا هنگام برانگیختگى جنسى خارج مىشود، پاک است، مگر آنکه به حد (ارگاسم) برسد و بدن همراه آن سستى پیدا کند.
در اینجا ذکر یک قاعده کلى نیز مفید است و آن اینکه تا زمانى که یقین به خروج منى و یا رسیدن به آن حالت نهایى نباشد، حکم جنابت جارى نمىگردد. بنابراین به مجرد اینکه رطوبتى از بدن خارج شد و یا هیجانى در بدن به وجود آمد، جنابت حاصل نشده است. حال با توجه به حکم فقهى مسئله، نباید به افکار وسواس گونه خود ترتیب اثر بدهید و مطمئن باشید تا زمانى که یقین به حالت جنابت پیدا نکردهاید، غسل واجب نمىشود. از طرف دیگر آدم وسواسى نباید به شک خود اعتنا کند و باید مانند معمول مردم در مسئله طهارت و نجاست عمل نماید؛ یعنى، از هر چیزى که معمول مردم نجس مىدانند، اجتناب کند و در شستن لباس و بدن و تطهیرش مانند آنان از آب استفاده نماید و بیشتر از آن اسراف بوده و جایز نیست. وسواس از دامهاى شیطان است و تنها راه نجات بىاعتنایى به آن است.
جهت حل مشکل، بیان چند نکته لازم و شایسته است:
۱ – حل چنین مشکلاتى – به خصوص اگر وسواس فکرى باشد – نیازمند زمان است و باید با صبر و حوصله کافى و از طریق مشاوره حضورى یا مکاتبات متعدد، راه کارهاى ارائه شده پىگیرى و مورد عمل قرار گیرد.
۲ – براى تنظیم اوقات شبانه روز، جدولى تهیه نموده و کارها و فعالیتهاى شبانهروزى خود را در آن یادداشت کنید و بکوشید در برنامه، زمان خالى نداشته باشید. این برنامه باید متناسب با توانایى جسمى و روانى شما باشد و از هر گونه افراط و تفریط خوددارى گردد. اوقات فراغت را نیز با نوعى فعالیت ورزشى، نظافت اتاق، مطالعه روزنامه، انجام فعالیتهاى هنرى و هر کار مورد علاقه دیگرى، پر کنید.
۳ – از آنجا که معمولاً افکار مزاحم در تنهایى به ذهن افراد وارد مىشود؛ تا حد امکان از قرار گرفتن در مکانهاى خلوت به مدت زیاد بپرهیزید حتى مطالعات خود را در کتابخانه و قرائت خانه عمومى انجام دهید. در اتاق، تنها نخوابید؛ هنگام غذا خوردن، تنها نباشید و تنها مسافرت نکنید.
هرگاه احساس تنهایى کردید، از جاى خود برخیزید و با دیگران گفت و گو کنید. ورزشهاى دسته جمعى انجام دهید و ارتباط خود را با افراد متدین، بیشتر کنید و از گوشهگیرى بپرهیزید.
۴ – در طى ۲۴ ساعت اوقات شبانه روز، زمانى را براى فکر کردن درباره همان مسائل و موضوعات مزاحم و اذیت کننده قرار دهید و هرگاه آن افکار در غیر آن ساعت مقرر، به ذهنتان وارد شد، به خودتان وعده دهید که زمان فکر کردن در این باره فلان زمان معین و مقرر شده است و از طرف دیگر در آن زمان ثابت و معین، بنشینید و در آن باره فکر کنید و بگذارید آن افکار، آن قدر به ذهنتان بیاید که شما را اذیت کند.
۵ – همیشه روى صفحهاى از کاغذ، موضوعات مختلف علمى و غیر علمى را یادداشت کنید تا در صورت هجوم افکار مزاحم، از آنها استفاده کنید (به عنوان جایگزین) با اختیار خود در آن باره بیندیشید و آن فکر مزاحم، کنار بگذارید. به هر حال همیشه موضوع جایگزین براى فکر کردن داشته باشید.
۶ – اگر در عمل نتوانستید، موضوعات جایگزین را به جاى افکار مزاحم وسواسى خود قرار دهید، کش نازکى را دور مچ دست خود ببندید و هرگاه بدون اختیار افکار مزاحم به سراغتان آمد، آن کش را بکشید و رها کنید تا با احساس درد، از آن فضاى روانى بیرون آیید؛ ناخودآگاه موضوع ذهنىتان عوض خواهد شد.
راه کارهاى فوق را حدود یک ماه به کار بگیرید.
پاسخ دهید