«یا أیّها الّذین آمنوا استجیبوا لله و للرّسول إذا دعاکم لما یحییکم»؛ از حضرت امام صادق(ع) در کافی نقل می کند که فرمودند: “نُزِلتْ فی ولایه علیٍّ“

“آیه نازل شده است درمورد ولایت حضرت علی(ع)” یعنی اعتقاد به ولایت و امامت امیرالمومنین(ع) ما را زنده می کند؛ آنان که اعتقاد به امامت ندارند، مرده هستند گرچه زندگی ظاهری داشته باشند! معرفت امام موجب حیات است؛ مقصود ازاین معرفت، شناخت ظاهری وتاریخی وشناسنامه ای ائمه نیست! مقصود از این معرفت، معرفت به نورانیت است؛ یعنی معتقد باشیم که ائمه ولایت الهیه دارند، برجهان هستی اشراف دارند، مظهر کمال وجلال خداوند و واسطه ی فیض هستند!

سرنخ این معرفت را خداوند به شیعیان داده است و آن را باید با شکر عملی که همان انجام واجبات و ترک محرمات است، تکمیل کرده و به مراتب بالای آن رسید. امیرالمومنین(ع) مانند قرآن است که “لا یمسّه إلّا المطّهرون”.