اصل شفاعت، شفاعت در موضوع ولایت است. انبیا شفیع امت شان در موضوع ولایت بودند. آن ها را به ولایت الله می رساندند. «أَلا إِنَّ أَوْلِیَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ»; خوف و غصه از آن ها برداشته می شود. وادی، وادی نشاط است. هر پیغمبری به اندازه خودش این کار را کرده، ولی هنوز این حقیقت در پرده غیب بوده است. چون ظرفیت ظهور نداشته است.

آن کسی که در غدیر مأمور شد به اذن الله پرده از این سر الهی بر دارد تا این سرّ آرام آرام در عالم ما مکشوف شود و حقایق باطنی ولایت ظاهر شود نبی اکرم (ص) بود. این قدر هم این حقیقت عظیم است که وقتی در دوره ظهور تجلی می کند مؤمنین و انبیا برمی گردند که بهره مند شوند. رجعت همین است. این ولایت دوباره ظاهر می شود. انبیایی که عوالم را طی کردند می بینند باید به دنیا برگردند.