ممکن است در قشر مداح و ذاکر اهل بیت (علیهم السلام) ضعف‌هایی هم وجود داشته باشد؛ این ضعف‌ها را باید دوستانه و همراه با تذکر و پیشنهاد مناسب برطرف کرد. اشکال بدون پیشنهاد، سرزنش است و باید از آن پرهیز داشت. این قشر نباید احساس کند توسط روحانیت سرزنش‌ می شود. باید توجه داشت که گاهی اقبال اجتماعی به آنها بیش تر از اقبال به روحانیت است. اقبال به آنها در واقع اقبال به امام حسین (علیه السلام) است. اقبال به روحانیت هم اقبال به امام حسین (علیه السلام) است. اقبال به مداح امام حسین (علیه السلام)، اقبال به دستگاه امام حسین (علیه السلام) است.

البته باید تلاش کرد که اقبال به معارف اسلام افزایش یابد و حتی قشر مداحان هم به تدریج اهل دقت در معارف شیعه شوند و فقط در حد ظاهر حرکت نکنند. در گذشته بخش عمده‌ای از معارف شیعه از طریق این قشر و به وسیله ی اشعار خوب و متین به جامعه منتقل می ‌شده است. گاهی مطلب عمیقی را در یک شعر حکیمانه و تأثیرگذار به مخاطب منتقل می کنند و در عین حال طبقه ی مرجع [و موازی] نیز درست نمی کنند.