معنى لغوى واژه هاى «سبب»، «ورود»، «مورد»، «صدور»، در حدیثشناسى از اهمّیّت ویژه‌اى برخوردار است. در این مقاله، به تفصیل، به بررسى این واژه ها پرداخته شده است. مورد صدور حدیث در علم حدیث و درایت حدیث، بسیار اثرگذار است.
احادیث معصومین (ع) در شرایط زمانى و مکانى متفاوت و با انگیزه ها و هدفهاى خاصّى صادر شده که در تاریخ تدوین حدیث، به دلایل مختلف، بسیارى از موارد صدور حدیث، حذف یا به فراموشى سپرده شده است. همچنانکه اسباب نزول قرآن در فهم و تفسیر قرآن مطلوب است، اسباب ورود و صدور حدیث نیز در فهم و تبیین حدیث مطلوب است. در فواید شناخت مورد صدور احادیث، به ایجاد بصیرت در فهم حدیث، تخصیص عام، تقیید مطلق، تبیین مجمل، بیان علّت حکم، شناخت احادیث تقیّه‌اى، رفع تعارض، تبیین نسخ، ترجیح بین احادیث، آشنایى با کسانى که حدیث خطاب به آنها صادر شده، رفع ابهام از کلمات و عبارات نامفهوم، آشنایى با شیوه معصومین: در بیان مطالب و ایجاد تسهیل در حفظ احادیث اشاره شده است. میزان اعتبار مورد صدور احادیث به لحاظ: ناقل حدیث، مورد صدورهاى خبرى، مورد صدورهاى انفصالى و تعارض بین موارد صدور حدیث بررسى شده است. کتاب کافى با توجّه به مورد صدور احادیث، به دو دسته احادیث فاقد صدور خاص و احادیث داراى مورد صدور خاص تقسیم بندى و هریک از این قسمتها بررسى شده است.عوامل مؤثّر در عدم نقل و نگارش مورد صدور احادیث، به دو دسته اصلى: عوامل مخصوص هر دوره و عوامل عمومى، تقسیم و به شرح آنها پرداخته شده است.موضوعات مورد صدور احادیث شفاهى و مکتوب در کتاب کافى کلینى در انواع: سؤالها، مجادله ها، درخواستها، شکایتها و عرضه ها تقسیم بندى، بررسى و در هر مورد نیز شواهد حدیثى بیان شده است.