سوال –  در توقیع شریف حضرت ولی عصر عج الله فرجه الشریف آمده است : من کان من الفقهاء صائنا لنفسه ، حافظا لدینه ، مخالفا لهواه ، مطیعا لامر مولاه ؛ فللعوام ان یقلدوه . (۱۰۹) هر کدام از فقها که نفس خویشتن را نگاه دارد ، و حافظ دینش باشد ، و با هوا و هوس خود مخالفت کند و از فرمان مولایش اطاعت کند ، بر عموم مردم واجب است که از او تقلید کنند .
منظور از طائنا لنفسه ، حافظا لدینه . در این حدیث و فرق آن دو چیست ؟
(صائنا لنفسه ) یعنی از لحاظ عمل و فروع ، و (حافظا لدینه ) یعنی از جهت عقیده و اصول ، و (مخالفا لهواه ، مطیعاالامر مولاه ) یعنی مخالف هوا و هوس خود ، و مطیع فرمان مولایش باشد ، (لا لامر غیره ) : (نه فرمان غیر خدا) ، زیرا به حسب اصطلاح قرآن به هر مطاعی ، معبود گفته می شود . (۱۱۰)

منبع: ۶۶۵ پرسش و پاسخ در محضر علامه طباطبایی قدس سره؛ نشر نهاوندی؛ مؤلف: محمدحسین رخ‌شاد