مرحوم آقا ضیا عراقى⁽استاد فقها و مجتهدان در علم اصول، ضیاء الدین على بن محمد کبیر صاحب مقالات الاصول و تألیفات دیگر.⁾ ۲۷ سال در درس مرحوم آخوند⁽صاحب کفایه.⁾ شرکت مى کرد. مى فرمود: یک هفته مى گذشت و من یک نکته از نکات استادانه از ایشان استفاده مى کردم. شهید اوّل ـ رحمه اللّه ـ شاگرد فخرالمحقّقین⁽فقیه بزرگ، فخرالمحقّقین ابوطالب محمّد بن حسن حلّى (۶۸۲ ـ ۷۷۱)، صاحب تألیفات بسیار از جمله: ایضاح الفوائد، جامع الفوائد، جمع الفوائد و…⁾ ـ فرزند مرحوم علاّمه ى حلّى ـ⁽جمال الدین ابو منصور حسن بن سدید الدین یوسف حلّى (۶۴۸ ـ ۷۲۶)، صاحب تألیفات متعدد از جمله: کتاب الالفین، تحریر الاحکام، قواعد الاحکام و…⁾ بود. استادش درباره  ى او مى  نویسد:

« قَدِ اسْتَفَدْتُ مِنْ تِلْمیذى محمّد بْنِ مَکِّىٍ أکْثَرَ مِمَّا اسْتَفادَ مِنّى. »⁽حیاه الامام الشهید الأوّل، ص ۳۸٫⁾ من از شاگردم محمّد بن مکى، بیشتر از استفاده  اى که او از من برد، بهره بردم.

ولى با این وجود چرا شهید اوّل ـ رحمه اللّه ـ به درس فخرالمحقّقین ـ رحمه اللّه ـ مى رفت؟ زیرا همان اقلّ را طالب بود، علم بما أَنَّهُ عِلْمٌ خریدارش کم است و مفت نیست و به هر کس نمى دهند. به چنین کسى واقعا مى توان گفت: «وَ الَّذِینَ جَـهَدُواْ فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا»⁽سوره ى عنکبوت، آیه ى ۶۹٫⁾ و کسانى که در [راه خشنودى] ما بکوشند، قطعا آنان را به راه  هاى خود رهنمون مى گردیم.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد