گفتنى است که در سخنان گهربار پیشوایان دینى، نافرمانى و آزار به پدر و مادر را در کوتاهى عمر مؤثر دانسته، چنان که نیکى و احترام به آن دو را سبب طول عمر یاد کرده اند؛ از جمله، امام ششم علیه السلام مى فرماید: «پناه مى بریم به خداوند از گناهانى که در نابودى شتاب، و مرگ ها را نزدیک، و خانه ها را ویران مى کنند و آنها عبارتند از: قطع رحم، آزردن و نافرمانى پدر و مادر، و واگذاردن احسان و نیکى».[۱]

براى آگاهى از اثر وضعى اذیت پدر و مادر، به سراغ نمونه اى در تاریخ مى رویم:

نقل شده که پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله بر بالین جوانى که در حال احتضار بود، حاضر و شهادتین را به او تلقین کرد، ولى جوان نتوانست آن را بگوید. حضرت پرسید: آیا او مادر دارد؟ زنى که نزد او بود عرض کرد: بلى، من مادر او هستم. فرمود: آیا بر او غضبناکى؟ گفت: شش سال است با او حرف نزدم. پیامبر رحمت صلى الله علیه و آله از او تقاضا کرد که از جوانش راضى شده و از او درگذرد، مادر نیز تقاضاى حضرت را پاسخ داد و به محض رضایت، زبان جوان به کلمه توحید باز شد.[۲]

ناگفته نماند که مکافات عمل هم در دنیا و هم در آخرت وجود دارد، با این تفاوت که مکافات در دنیا نسبت به آخرت بسیار کم رنگ تر است.

به قول مولوى:

این جهان کوه است و فعل ما ندا

سوى ما آید نداها را صدا

گرفتارى هاى گوناگونى که در دنیا دامنگیر آدمى مى شود، گاهى مکافات عمل، و گاهى براى امتحان است و براى بعضى مایه و پایه ترقى و تکامل و افزونى پاداش است.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:گروه اخلاق وعرفان/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – کلینى، اصول کافى، ج۴، ص۱۸۴٫

[۲] – به نقل از: دستغیب، عبدالحسین، گناهان کبیره، ج ۱، ص ۱۲۸٫