ابن جوزی حکایتی از ابو الفرج قزوینی در کتابش نقل می کند که حاکی از جواز استغاثه نزد سلف بوده است. ابن جوزی چنین نقل می کند که ابوالفرج در سال ۹۷هجری به قصد حج به مکه آمد ولی قبل از رسیدن به مدینه، فرزندش مفقود شد. او در مدینه در حالی که خود را به خاک می مالید رو به مضجع شریف رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نمود و گفت: یا رسول الله، من از راه دوری آمده ام در حالی که فرزندم مفقود شده است و تا زمانی که فرزندم را برنگردانی به شهرم بر نمی گردم. ابن جوزی در ادامه می آورد: او این جملات را پی در پی بیان می کرد، تا اینکه فرزندش داخل مسجد النبی شد و صدای گریه حاضران از استجابت این دعا بلند شد. این مطلب نشان دهنده این است سیره مسلمین، موید استغاثه به رسول الله بوده است.