در نتیجه مشی امام سجاد علیه السلام مردم این امکان را پیدا کردند که معنویت و قداست امام معصوم علیه السلام را ببینند و سرچشمه توحید و بندگی را پیدا کنند. این طور نیست که حضرت با دعا، به جنگ با بنی امیه رفته باشند؛ بلکه، دعا، یکی از شئون امامت ایشان بوده، که احیاء معنویت در آن منعکس گردیده است. به بیان دیگر، صحیفه، تجلی احیاء توحید در جامعه زمان امام سجاد علیه السلام است؛ نه ابزار مبارزه حضرت.

در پی ارجاع مردم به خانه اهل بیت علیهم السلام که نتیجه تلاش های امام سجاد علیه السلام بود، امام باقر و امام صادق علیهماالسلام جایگاه مرجعیت علمی امام معصوم را نیز در جامعه اسلامی احیاء نمودند؛ و معادله مراجعه مردم برای حل و فصل مسائل فقهی را عوض کردند. پیش تر، جامعه شیعه مسائل فقهی اش را از اهل سنت اخذ می کرد؛ اما در این دوره با احیاء مرجعیت علمی امام معصوم، کار به جایی رسید که بزرگان هر چهار مذهب اهل سنت، در مکتب تدریس امام صادق علیه السلام حضور پیدا می کردند و از شاگردان آن حضرت به شمار می آمدند.