از بیمارى پوستى که عارض من شده احساس عجز مى کنم و هنوز نتوانسته ام این بیمارى را به خود بقبولانم و دائماً رنج مى برم، خواهشمندم راهنمایى کنید.
از خداوند متعال براى شما و همه بیماران آرزوى سلامتى مىکنیم. در عین حال توجه شما را به نکات زیر جلب مىکنیم.
یکم. خداى متعال، ملاک برترى را «تقوا» دانسته و فرموده است: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاکُمْ»؛[۱] «گرامىترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست».
بر این اساس احساس حقارت از آن کسى است که تقوایش کمتر است. شما نیز به عنوان فردى مؤمن و باتقوا نباید احساس حقارت کنید. انسان مؤمن، زمانى باید احساس حقارت و ذلت کند که مرتکب گناهى شده باشد. مؤمن همیشه عزیز است و عزت واقعى از آن خدا و مؤمنان است.[۲]
دوم. بیمارى و صحّت و سایر رویدادهاى زندگى، براى انسانها نوعى امتحان است و خداوند هر شخصى را به گونهاى مىآزماید. از این طریق انسان مىتواند به مراتب بالاتر کمال برسد، بنابراین با صبر و شکیبایى و توکل بر خدا و کمک گرفتن از او، از این آزمون الهى موفق به در آیید و از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را کند. درست است که شما با این بیمارى دچار یک نقص ظاهرى شدهاید، اما این عیب نمىتواند مانع رشد و تکامل معنوى شما شود. بسیارى از افراد هستند که به رغم زیبایى ظاهرى اما – به واسطه سیرت نکوهیده – هنوز موفق نشدهاند گامى در مسیر کمال بردارند. بکوشید سیرت نیکو داشته باشید.
به قول شاعر:
صورت ظاهر برادر هیچ نیست
اى برادر سیرت زیبا بیار[۳]
شما گمان مىکنید زیبایى و قیافه ظاهرى و یا امکانات مادى تضمین کننده خوشبختى است و بیمارى و مانند آن، سبب نگونبختى؟! چه بسیار افرادى که به رغم داشتن جمال زیبا و سایر امکانات مادى، گرفتار غفلت و غروراند و…!!
سوم. این بیمارى نباید به عنوان نقص و ناکارآمدى بشمار آید. آیا از شخص با ایمان و تحصیل کردهاى مانند شما، انتظار مىرود که به استقبال حوادث ناگوار و ناخواسته برود؟! و به اندک بهانهاى، خود را ببازید و تسلیم آن حادثه شود؟! به فرض که قیافه ظاهرى شما دستخوش تغییر شود، آیا چارهاندیشى شما این است که تسلیم آن شوید؟! هنر این نیست که تسلیم حوادث ناگوار شوید! هنر و توانمندى آن است که آن را در وجود خود، حل کنید و اندک اندک آن را از خود دور سازید. نگذارید زندگى شما را تهدید و آینده دنیوى و حیات اخروى شما را ویران سازد.
دنیا همیشه با ناملایمات همراه بوده است و باید خداى را شکر کنید که بیمارى شما حیاتتان را تهدید نمىکند و از نظر زیستى مشکلى ندارید. به راستى اگر به جاى افراد مبتلا به بیمارىهاى صعبالعلاج بودید، چه مىکردید؟!
چهارم. سعى کنید خودتان را با همه جنبههاى مثبت و منفى باور کنید و بپذیرید همه انسانها در کنار نقاط مثبت خود جنبههاى منفى نیز دارند. انسانهاى سالم سعى مىکنند خودشان را بپذیرند و از فرصتها و ظرفیتهایى که دارند نهایت استفاده را ببرند.
پنجم. براى گشوده شدن مشکلات خود، هرگز راه دعا و توسّل را فراموش نکنید و بدانید خداوند براى تمام بندگانش، مشکلگشایى مىکند و اگر بیمارى داده، درمان آن را هم قرار داده است. هم به دنبال درمان آن باشید و هم دعا را فراموش نکنید. بىتردید مشکلات شما با دعا و اعتقاد به آن حل خواهد شد.
پی نوشت ها
[۱] – حجرات ۴۹، آیه ۱۳٫
[۲] – منافقون ۶۳، آیه ۸٫
[۳] – سعدى.
پاسخ دهید