ابن تیمیه از جمله افرادی است که در مواجهه با علمای شیعه مخصوصا علامه حلی، برای نقد عقائد شیعه راه افراط را پیموده و در این راستا حتی فضائل مسلم اهل بیت(ع) مخصوصا حضرت علی(ع) را زیر سؤال برده و انکار کرده است، آیه مباهله، آیه تطهیر، آیه مودت، حدیث سفینه، حدیث منزلت و.. از جمله این فضائل می‌باشد. ابن تیمیه نه تنها فضائل اهل بیت(ع) را قبول نکرده بلکه در برخی مواضع به آنها اهانت کرده است و مطالب نامربوط را به ایشان نسبت داده است. در این مقاله اهانتهای ابن تیمیه نسبت به اهل بیت(ع) جمع شده و با توجه به معنای نصب و ناصبی نزد مسلمین، احتمال ناصبی بودن ابن تیمیه تقویت شده است.