می‌گویند مرحوم آقا سیّد ابو الحسن اصفهانی (اعلی الله مقامه) زعیم عالم تشیّع در دوران خود بود که هم از ابتدای طلبگی مورد توجّه امام زمان بوده است، اهل تشرّع بود و هم این‌که مانند مرحوم آقای بروجردی مرجع علی الاطلاق عالم تشیّع بود و هم شاگردانی مانند آیت الله العظمی آقای بهجت داشت. آقای بهجت از شاگردان آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی هم بوده است.

 آقا به یک کسی اجازه‌ی کار در امور حسبیّه و اخذ سهم امام داده بود. آمده بودند به او گزارش داده بودند که آقا این سهم امام‌هایی که به نیابت از شما از مردم می‌گیرد در مصارفی که باید مصرف کند مصرف نمی‌کند. به ایشان گفته بودند که چه کارهایی می‌کند. شما بیایید و اعلان کنید که ایشان دیگر نایب شما نیستند. مرحوم آقا سیّد ابوالحسن گفته بودند قبل از آن‌که من به او اجازه دهم آیا در پیش مردم آبرو و اعتباری داشت؟ عرض کرده بودند که بله، اگر اعتباری نداشت که شما اجازه نمی‌دادید. فرموده بودند اگر بگیرم آیا اعتبار قبلی او باقی می‌ماند یا نه؟ گفته بودند نه. ایشان فرموده بودند من در قیامت برای سهم امام جواب دارم، ولی برای آبروی مؤمن جواب ندارم. نمی‌توانم آبروی مؤمن را ببرم.