اختصاص جلسه إنذار به بزرگان، اجحاف در حق دیگران نیست، زیرا اولا خداوند به پیامبرصلاللهعلیهوآلهوسلم وعده داده بود که وصی اش از اقوامش است و ثانیا منصب امام، منصبی الهی است و بندگان در آن دخالتی ندارند. علامه سید جعفر مرتضی عاملی در صفحه ۳۲ کتاب الصحیح من سیره الامام علیعلیهالسلام، جلد دوم، این مطلب را بیان فرمودهاند.
تهیه و تنظیم: صدرا غفاری
ممکن است که برای عده ای این سوال مطرح شود که ماجرای إنذار عشیره، موجب اجحاف در حق سایر افرادی است که در آن جامعه زندگی می کردند، زیرا ممکن بود که اگر آنها نیز در جلسه حضور میداشتند، دعوت پیامبرصلاللهعلیهوآلهوسلم را اجابت میکردند و آنها وصی پیامبرصلاللهعلیهوآلهوسلم میگشتند.
اما در جواب این سوال باید گفت که:
اولا؛ خداوند به پیامبرصلاللهعلیهوآلهوسلم فرموده بود که وصیّ او در میانِ اقوامِ ایشان است و لذا اینکه بزرگان قوم جمع شدند، مقدمهای بود تا شخصی که به عنوان جانشین مشخص میشود، توسط سایر بزرگانی که در جمع حضور داشتند، به مردم دیگر معرفی گردد.
ثانیا؛ منصب نبوت و امامت، مناصبی الهی هستند و رای و نظر مردم در آن راهی ندارد. علاوه بر این، بزرگانی که در جلسه بودند، گلچینی از مردم جامعه بودند و زمانی که این افراد، از این امتحان(اجابت دعوت پیامبرصلاللهعلیهوآلهوسلم) سر بلند بیرون نیامدند، پس به طریق اولی، دیگران نیز نمی توانستند که در این امتحان پیروز شوند.
پاسخ دهید