سوال اوّلم این است که دختر چهارساله ای دارم؛ می خواستم ببینم که وضع حجاب و پوشش او باید در این سن چگونه باشد تا در سن تکلیف برای من مشکلی به وجود نیاید. امّا سوال دوّمم درباره ی کلاس قرآن و آموزش نقّاشی است. آیا در این سنّ مناسب است که به این کلاس ها برود یا نه؟

 استاد تراشیون: انسان نباید در پوشش بچّه افراط کند، تا عقده ای شود و نباید خیلی هم بی خیال و باز برخورد کند، تا بچّه هر پوششی را که خواست انتخاب کند. من در همین جا فرصت را غنیمت می شمارم و به بعضی از این مادران [عرض می کنم]: الان در اواسط فصل تابستان هستیم و در بیرون و خیابان، مادرانی دیده می شوند که فرزند دختر خود را مانند عروسک درست می کنند و کاملا بخش زیادی از بدن آن ها عریان است و این ها را در معرض دید دیگران قرار می دهند.

خب این مادر با کار خود آسیب های زیادی را به فرزند خود می زند؛ [از جمله چشم زخم]. چشم زخم در دین ما تایید شده است و وجود دارد. بعضی ها  بچّه را چشم می زنند، که یا مریض می شود و یا دچار سانحه ای می شود و مادر هم نمی داند که این مشکل از کجا نشات گرفته است.

بخشی از آن مشکل همین جا است که شما دچار حسرت بعضی ها شده اید. خیلی ها بچّه ندارند؛ خیلی ها بچه دارند، امّا لباس های زیبا ندارند و یا خیلی ها به خاطر موقعیت اجتماعی و یا هر چیز دیگری نمی توانند بچّه را این گونه بیرون بیاورند. حال شما طوری بچّه را بیرون حاضر کرده اید که موجب حسرت بقیه شده است. این کار زشتی است و فکر می کنم در حدّ یک فرد مسلمانی که در جامعه اسلامی ایران زندگی می کند، نباشد.

ثانیا بچّه عادت به بی حجابی و بدحجابی می کند؛ یعنی وقتی بچّه در معرض دید به این صورت آمد و همه مدام او را بغل کردند و بوسیدند و همه او را به هم نشان دادند و گفتند “ببینید که این چقدر زیبا است!“، در این حالت فرزند بت می شود و به خاطر بد حجابی مورد تکریم قرار می گیرد و این در ذهنش می ماند که من هر قدر که عریان تر و بی حجاب تر باشم، بیشتر مورد تکریم قرار می گیرم؛ لذا او بعد ها نیز در زمینه پوشش دچار اختلالاتی می شود.   

و ثالثا فرزند در معرض چشم های آلوده قرار می گیرد. یک وقت گمان نکنیم که در جامعه کسی نیست که به بچّه ها نگاه آلوده کند! هستند کسانی که بر اثر بیماری و یا عادت به گناه، حتی به بچّه های کوچک هم با چشم معصیت و گناه نگاه می کنند.

این نگاه، تشعشعاتی را به جان و روح فرزندان منتقل می کند که منجر می شود صفات خوب و ممتاز در وجود فرزندان از بین برود و اثبات شده است که نگاه نامحرم باری دارد که این بار، وارد روح انسان می شود و هر قدر که این بچّه سن کمتری داشته باشد، اثر آن بیشتر و بدتر است. این مسئله مانند این می ماند که می گویند: اشعه ماورای بنفش که ما با چشم آن را نمی بینیم، برای بچه ها خطرات بیشتری دارد. این مسائل و مشکلات را مادرها مد نظر قرار بدهند.

امّا در جواب این خواهر محترم عرض کنم که شما حجاب کافی را از همین الان برای او تعریف کنید؛ اشکالی هم ندارد که یک چادر زیبای بچّه گانه هم برای او درست کنید و وقتی آن چادر را به او می پوشانید، خیلی او را تشویق کنید و به او احترام بگذارید و به او ابراز محبّت کنید تا او یاد بگیرد که پوشش و چادر می تواند شخصیّت انسان را بالا ببرد.اگر به این شیوه تشویقی عمل کنید، [موفّق می شوید].

او را از الان مجبور به حجاب نکنید! اگر بچّه دلش می خواهد که این چادر را نداشته باشد، [اصرار نکنید]. بعضی از دخترها علاقه دارند که دامن و بلوز بپوشند و یا شلوار لی و بلوز بپوشند. اگر خودش اصرار کرد، اشکالی ندارد و شما در مقابل او نایستید و نگذارید عقده ای شود؛ بگذارید از پوششی که دوست دارد، استفاده کند. اگر خواست در خانه آزاد بگردد، اشکالی ندارد. حالا در حدّ دختر چهار ساله فکر می کنم این اتفاق نیفتد؛ ولی در بچّه زیر بلوغ، بگذارید تا این اتفاق بیافتد.

شما باید شرایط را طوری تنظیم کنید که اگر این بچّه به سمت حجاب رو آورد و لباس هایی با پوشش کامل استفاده کرد، خیلی تشویق شود؛ همچنین به اطرافیان مانند خاله و یا مادربزرگ بگویید که وقتی بچّه ی من چادر می پوشد و یا حجاب خوبی دارد، شما بیشترین توجّه را به او داشته باشید و به او محبت کنید تا او عادت کند این سبک حجاب را داشته باشد.

بنده یک نکته دیگر را هم عرض کنم و آن این است که خود مادر خیلی [در پذیرش حجاب] نقش دارد. به این صورت که وقتی مادر پوشش چادر را انتخاب می کند، نباید در این پوشش چادر، ابراز خستگی کند؛ چون این کودک مانند کامپیوتر شما را نگاه می کند و وقتی شما با چادر از بیرون وارد خانه می شوید و او را کنار می زنید و می گویید که چقدر گرم است، همین جمله  تاثیر خودش را می گذارد؛ چراکه او فکر می کند چادر یک بار اضافی برای انسان است.

باید شما گونه ای برخورد کنید که [بفهمد] چقدر چادر خوب است و در واقع چادر و حجاب را برای او توصیف کنید و بگویید که این نوع حجاب چقدر عالی است و اگر این چنین گفتید، کم کم در عمق وجودی او حجاب می نشیند و تاثیر خودش را می گذارد و مطمئن باشید که در آینده با حجاب خواهد شد.

مجری: امّا سوال دوم [این بود] که کلاس قرآن و نقاشی برای این دختر چهار ساله توصیه می شود یا نه؟

کارشناس: [اگر این کلاس ها را] به عنوان بازی در اختیار او قرار بدهید، اشکالی ندارد؛ که البته تاکید هم تاکید شده است. امّا آموزش خیر؛ بر اساس اصول تربیتی سنّ زیر هفت سال سنّ آموزش نیست. اگر شما بخواهید در این سن آموزش را شروع کنید، یک نوع، زدگی در او ایجاد می شود؛ مگر این که جز کودکان باهوش و آموزش پذیر باشد؛ ولی آموزش به همراه بازی بهتر است [و خوب است که] این وسایل را طوری قرار بدهید که خود به خود در حین بازی چیزهایی را یاد بگیرد و چاشنی بازی را همراه آموزش کنید. اگر این کار را انجام دهید، موثر است والا ضرر دارد.

منبع: پرسمان کودک – مورخ ۰۵ / ۰۴ / ۱۳۹۱