مراسم جشن و عزا، بدعت و حرام است!

بابرپایی مراسماتی که در آنها فضایل و مناقب پیامبر خدا و اولیاءالله تلاوت شود در حقیقت فرمان خدا در زمینة مهرورزی و تکریم و ترفیع آنان به اجرا درآورده شده و این می تواند مصداق عینی تعظیم شعائر الله باشد. اما این گونه مراسمات در پندار و عقاید وهابیت بدعت و حرام بوده و برای این عقیده خود ادله ای بیان می کنند که در ادامه توضیح داده خواهد شد.
مجالس جشن و سوگواری اولیای الهی از دیدگاه قرآن و سنت

پژوهش حاضر کوشیده است تا دیدگاه قرآن را درباره برپایی مراسم جشن و عزاداری بررسی کند. عزاداری آن است که گروهی از مردم دیگران را به صبوری در برابر مصیبت وادارند. جشن نیز به معنای برگزاری مراسم شادی در روزهای متبرک است. شادی به دو دسته ممدوح و مذموم تقسیم میشود؛ شادی از رحمت الهی، انجام عمل صالح، تحقق وعده الهی، شادی سایر مؤمنین و شادی حقطلبان از نزول قرآن، جزء شادیهای ممدوح است. در مقابل، شادیهای ناشی از دنیاطلبی و کسب ثروت، افعال ناشایست، تکبر علمی و آزار مؤمنان، مذمت شده است. از جمله دلایل جواز جشن و شادی برای ائمه(ع) میتوان به مواردی از قبیل توصیه به گرامی داشتن پیامبر و اهل بیت(ع)، مودت اهل بیت، عید گرفتن نزول سفره آسمانی بر عیسی(ع)، و نیکو بودن سنتهای حسنه اشاره کرد. اما باید توجه داشت که غفلت از یاد خدا، ارتکاب محرماتی چون اختلاط زن و مرد، غنا و موسیقی، رقص و استفاده از نوشیدنیهای حرام آسیبهایی است که جشن را از انگیزههای اصلی آن دور میکند. در مورد عزاداری نیز از یک سو قرآن با بیان تعظیم شعائر، ذکر ایام خاص، عزاداری یعقوب و سوگواری آسمان و زمین، و از سوی دیگر روایات با بیان سیره رسولالله اهمیت آن را یادآور شدهاند. از جمله نمادهای عزاداری میتوان به پوشیدن جامه سیاه، گریستن یا تباکی، و به سر و سینه زدن در مجالس سوگواری اشاره کرد. عزاداری آثار معنوی، اعتقادی، سیاسی و اجتماعی متعددی همچون پیوند با انسان کامل، تخلق به اخلاق الهی، ترویج روحیه ظلمستیزی، آرامش، تزکیه نفس، حفظ اسلام، عزت و استقلال، شکست طاغوتیان، وحدت و رفع کدورتها را نیز در پی دارد. برای حفظ این آثار باید با ارتقای سطح آگاهی مردم، با آسیبهایی چون تحریف لفظی و معنوی، استفاده از وسایل لهو و لعب، جبرانگاری و تقدیرگرایی، و آمیختگی با فرهنگ قومی، مقابله کرد.
عزاداری و گریه بر میت شرک بستن به خداست؟!(3)

گریه بر میت یکی از مسائل اختلافی بین وهابیت و دیگر مسلمانان است، با مراجعه به سیره پیامبر خدا(ص) می بینیم که ایشان در شهادت حضرت حمزه، جعفر بن ابیطالب و دیگر شهدای جمگ موته گریه کردند همچنین بر مزار مادر بزرگوارشان حاضر شده و گریه می کردند. برای شهادت امام حسین(ع) نیز گریه کردهاند و در برخی موارد مانند شهادت حضرت حمزه مردم را به گریه بر وی و دیگر شهدا ترغیب نموده اند. لذا تفکر وهابیت در این مورد بر خلاف سیره عملی رسول خدا(ص) میباشد.
سوگواری از منظر مذاهب

سوگواری برای اموات، اعم از افراد عادی و اولیای دین،که با شیوه ها و گونه های متفاوتی صورت می گیرد ، با همة اهمیت و جایگاه آن در طول تاریخ و نیزگستره ای که از آن برخوردار است، با اختلاف نظر فقهای مذاهب روبرو است و در قرن های اخیر، دچار آفات، تحریفات و چالش هایی به ویژه از سوی دیدگاه های معارض وهابیت شده است. این پژوهش، ضمن توضیحاتی راجع به گونه های رایج و معمول در سوگواری و بررسی پیشینه و فلسفة آن، به بیان دیدگاه های فقهای شیعه و اهل سنت، با تفکیک مذاهب پرداخته ، و همچنین مستندات فقها، در جواز و عدم جواز سوگواری را مورد بررسی قرار داده و شبهات وارده را به نقد کشیده است. در نتیجة این مباحث، ثابت شده است که اصل عزاداری، مباح و مشروع و مورد تأیید امامان شیعی و صاحب نظران…..
جشن و سوگواری از دیدگاه تشیع و وهابیت

وهابیان برپایی هر نوع مجلسی را برای فوت یا تولد اولیا نوعی عبادت اولیاء الله دانسته و آن را به عبادت بت همانند کرده اند. نزد وهابیان تنها دو عید مورد قبول است یکی عید فطر و دیگری عید روز جمعه. در این نوشتار دیدگاه تشیع و وهابیت در مورد جشن و سوگواری بیان می شود.
وهابیان و نذر

یکی از موضوعات و مسائل اختلافی میان مسلمانان و وهابیان, مسأله نذراست. وهابیان معتقدند نذر کردنِ پول, روغن, شمع وحیوان برای صاحبان قبور و مشاهده مشرفه و مجاورین قبور حرام است. در این مقاله به بررسی آراء وهابیان و همچنین دیگر علمای مسلمان در رابطه با نذر اشاره می کردد.
سوگند در قرآن

مباحث این پایان نامه عبارتند از: معنای لغوی سوگند در ادبیات فارسی و عربی، تاریخچه و فلسفه سوگند، ارکان سوگند یعنی مقسم، مقسم به و مقسم علیه ، نکته های تربیتی و اخلاقی سوگندهای قرآن،ویژگیهای مقسم به و مقسم علیه و ارتباط این دو بایکدیگر، تفاوت عهد و توسل و سوگند، انگیزه های قسم در قرآن و جایگاه سوگند در داوری در اسلام و ملل گذشته .
سوگند به غیر خدا

یکی از موارد اختلاف وهابیت با دیگر مذاهب اسلامی سوگند خوردن به غیر خداست که آنان این نوع سوگند را حرام و شرک در عبادت تلقی می کنند.با توجه به اینکه عالمان مسلمان برای یافتن جواز و یا عدم جواز عملی از اعمال انسانها به قرآن و احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله مراجعه می کنند تا نظر قرآن و سنت پیامبر را در آن مورد بیابند، ما نیز در این مقاله با استفاده از آیات قرآن و احادیث پیامبر و نیز اقوال ائمه مذاهب اسلامی به جواز یا عدم جواز این مسئله می پردازیم.
وهابیت و حرمت سفر برای زیارت قبور

مسلمانان تا قرنها بر استحباب زیارت قبور پیامبر(صلی الله علیه و آله) و صالحین اجماع داشته اند. اولین کسی که علم مخالفت با این اجماع مسلمین را برافراشت، ابن تیمیه بود. وی با تکیه بر روایت «شد رحال»، بار سفر بستن به قصد زیارت پیامبر ( صلی الله علیه وآله ) را حرام می شمارد و سفر به چنین نیتی را سفر معصیت می دانند. وهابیان نیز به تبع ابن تیمیه این روش را در پیش گرفتند، در حالی که این استدلال به دلیل این که بر مبنای فهم غلط نهاده شده، مردود است. در مقاله حاضر حدیث «شد رحال» بررسی و نقد خواهد شد.
نقدی بر عقائد وهابیت

موضوع این تحقیق نقدی بر عقاید وهابیت است که مسائل مورد بحث در آن عبارتند از عقاید وهابیت و اثبات نادرستی آنها از طریق قرآن و سنت پیامبر، نشان دادن این مطلب که وهابیت امروز متفاوت از وهابیت دیروز است. و اثبات این مطلب که وهابیت فرقه ای می باشد که با اهداف سیاسی تشکیل شده است. در این تحقیق بحثی کوتاه در مورد تاریخچه وهابیت و عقاید آنها شده و به بررسی عوامل اصلی رشد فرقه وهابیت پرداخته شده و در ادامه به شباهت وهابیت با برخی فرقه ها و همچنین روشهای تبلیغ وهابیت در مکه و دیگر مراکز پرداخته شده و عقاید آنها نقد شده است خشونت های وهابیان از جمله حمله به مکه، مدینه، سوریه، نجف، و حتی سرزمین خودشان، بحثی است که در ادامه بیان شده و در قسمت آخر به بررسی وهابیت امروز با وهابیت دیروز به عنوان وهابیت مدرن پرداخته شده است. نوع منابع مورد استفاده در این تحقیق دست اول و این تحقیق به اعتبار ماهیت و روش، تاریخی بوده و روش جمع آوری مطالب در آن کتابخانه ای می باشد. با توجه به مطالب ذکر شده می توان چنین نتیجه گرفت که وهابیان با درک نادرست از مفهوم بدعت و شرک، سایر فرقه های مسلمین را مطرود دانسته و اعمال آنها را تخطئه می کنند در حالی که خود به اعمالی روی آورده اند که هر مورد آن کاملاً بدعت محسوب شده، و همانطور که در طول تاریخ نیز نشان داده شده، اگر پشتوانه ای سیاسی برای این فرقه نبود، محال بود که این تفکرات در میان جوامع اسلامی جایگاهی داشته باشند به عبارت دیگر، همه ی گمراهی هایی که تردیدی در آن نیست، یا در نتیجه انکار حقیقت اسلام به عنوان حقیقت اسلام است یا در نتیجه غلوّی است که از تعصّب و خواسته های نفس ناشی شده و یا ثمره ی تأویل و تفسیر نادرستی است که هیچ دلیل عقلی و شرعی ندارد.
معرفی کتاب: «زیارت از دیدگاه علما و عرفای فریقین»

زیارت قبور معصومین علیهم السلام و اولیای الهی امری مستحب و دارای اثرات معنوی و تربیتی زیادی است که باعث شکوفایی استعدادهای معنوی و رشد روحی زائر میگردد. و موجب دگرگونی روحی و معنوی بسیاری از زائران می شود. مولف در صدد این است که زیارت اولیای الهی و بزرگان را بعد از مرگشان، همانند زمان حیاتشان نشان دهد.
مشروعیت سفر برای زیارت قبور

از جمله امور پسندیده و سنت جا افتاده نزد مسلمین حضور بر سر قبور اولیای خدا و زیارت قبور آنها می باشد که در این زمینه روایاتی نیز وارد شده است. در نیمه اوّل قرن هشتم، شخصی به نام «ابن تیمیه» ظاهر شد و زیارت قبور را نوعی بدعت دانست و سفر برای زیارت قبور، حتی قبر پیامبر را نامشروع خواند. این عقیده هم اکنون نیز در میان وهابیت جاری است که در نوشتار حاضر درباره این عقیده وهابیان مطالبی بیان خواهد شد.
مبانی فقهی توسل و زیارت

زیارت و توسل که از شعائر الهی به شمار می رود یکی از افعال رایج و متداول جامعه دینی بوده و در منابع اسلامی بر آن تاکید شده است.اصل مساله توسل مورد قبول فرق اسلامی است لکن علماء اسلامی در توسل به انبیاء و اولیاء الهی پس از مماتشان اختلاف کرده اند.برخی از علماء حکم به جواز و یا استحباب و وهابیان قائل به حرمت آن هستند.سلفیان به علت ناآشنایی با آیات قرآن کریم و عدم تعمیق درآن به آیاتی تمسک کرده و دیگر مسلمانان را متهم به شرک و کفر می نمایند لکن اولا مقصود قرآن از آن آیه ها،نهی عبادت مشرکین در برابر معبودهای خیالی است.دوما مسلمانان اعتقاد به الوهیت و ربوبیت پیامبر و اولیاء الله نداشته و این بزرگواران را در تاثیر گذاری مستقل نمی دانند بلکه فاعل حقیقی را خداوند می دانند؛توسل عین توحید است،آنها معنی عبادت و شرک را به خوبی نفهمیده اند. زیارت آن گونه که وهابیان پنداشته اند بدعتی نو در شیعه نیست مسلمانان از صدر اسلام تا کنون به استحباب زیارت قبر پیامبر اکرم(ص) اتفاق نظر دارند امامیه زیارت قبور ائمه اطهار (ع) را مستحب می دانند،در قرآن آیات مختلفی وجود دارد که می توان حکم جواز و یا استحباب زیارت قبور را بدست آورد ضمن آنکه احادیث وارده و سیره بزرگان دینی نیز بر این امر تاکید دارد؛زیارت از احکام ضروری نیست که هر کس بر خلاف آن اجتهاد کند بتوان او را تکفیر نمود زیرا (للمخطئی اجرٌ للمصیب اجران)
فلسفه زیارت پیامبر (ص)

زیارت پیامبر اعظم(ص) به عنوان یک اصل مسلّم و سنّت حسنه، در روایات متواتر فریقین مورد تأکید و اهتمام فراوان است. وهابیان کدر این مورد فتوایی خلاف نظر اسلام صادر کرده اند که بر اساس رأی فقهی آنها، بار سفر بستن و شدّ رِحال به قصد زیارت مضجع نورانی نبی اعظم(ص) حرام است و از مصادیق سفر معصیت به شمار می آید که مسافر باید نماز خود را در آن تمام بخواند. در این مقاله سعی شده تا به بررسی دلایل و مستندات حرمت زیارت پیامبر اعظم(ص) از بعد فقهی بپردازد و آنها را مورد نقد قرار دهد.