سرخِ غروب بود و حريق خيام بود
سرخِ غروب بود و حريق خيام بود آغاز زنگ قافله در راه شام بود سرخِ غروب بود و شهيدان و هُرم خاك روز نبرد نور و سياهى تمام بود سرخ غروب بود و سكوت سوارها اسب امير آينه‌ها بى لگام بود سرخ غروب بود و، عطش آه مى‌كشيد در ديده، خوابِ آب هم آنجا حرام […]
کشتگان عشق، بی غسل و کفن خوابیده اند
کشتگان عشق، بی غسل و کفن خوابیده اند سر براه دوست داده، با بدن خوابیده اند در گلستان شهادت، یک به یک مانند گل پاره پاره در جوار «ذوالمنن» خوابیده اند در کنار شاه اقلیم امامت روی خاک با تن صد پاره، هفتادو دو تن خوابیده اند احمد و قاسم چو […]
خیام آشنا، از آتش بیگانه می سوزد
خیام آشنا، از آتش بیگانه می سوزد کبوترهای بی بال حرم را لانه می سوزد چه غوغایی است؟ در این دشت ماتم زا؟ نمی دانم که از شرحش دل دیوانه و فرزانه می سوزد مگر دشمن نمی داند که زد بر خیمه ها آتش ؟ که در یک خیمه بیماری است، بی تابانه می سوزد سری […]
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمی گیرد؟
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمی گیرد؟ غروب غربت ما از چه رو پایان نمی گیرد؟ پدر! حالا که تو در آسمان هستی بپرس از ابر که من از تشنگی پر پر زدم، باران نمی گیرد؟ علی اکبر پس از این شانه بر مویم نخواهد زد علی اصغر سر انگشت مرا، […]
شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد
شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد ستاره سوخته ای ، صحبت از غمی دارد شب است و بر لب شطّ فرات ، زمزمه ای است به پای نخل که گیسوی در همی دارد شب است و ماه به هر خیمه ای که می نگرد نشسته مادری و بزم ماتمی دارد شب است ودشت به […]
ملک را زین مصیبت اشک غم در دامن است امشب
ملک را زین مصیبت اشک غم در دامن است امشب فلک را زآتش ماتم شرر در خرمن است امشب خدا را ای صبا با خاتم پیغمبران بر گو که در دشت بلا جسم حسین بی مدفن است امشب سلیمان جهان را تشنه ببریدند انگشتش دریغا خاتمش اندر کف اهریمن است امشب زپیکان بلا جسم حسینت […]
اگر صبح قیامت را شبی است ، آن شب است، امشب
اگر صبح قیامت را شبی است ، آن شب است، امشب طبیب از من ملول و جان ز حسرت بر لب است، امشب فلک! از دور ناهنجار خود، لختی عنان در کش شکایت های گوناگون مرا کوکب است، امشب برادر جان! یکی سر بر کن از خواب و تماشا کن که زینب، بی تو […]
پرده بر می‌دارد امشب، آفتاب از نیزه ها
پرده بر می‌دارد امشب، آفتاب از نیزه ها می‌دمد یک آسمان خورشیدِ ناب از نیزه ها می‌شناسی این همه خورشید خون‌آلود را آه! ای خورشید زخمی! رُخ متاب از نیزه ها کهکشان است این بیابان، چون که امشب می‌دمد ماهتاب از نیزه ها و آفتابْ از نیزه ها ریگ‌ریگش هم گواهی می‌دهد، روز حساب کاین […]
خم شد گذاشت روی زمین گوشواره را
خم شد گذاشت روی زمین گوشواره را تا قدری التیام دهد، گوش پاره را آتش گرفته گوشه ی دامان کوچکش آبی نبود، چاره کند این شراره را ازخیمه های سوخته تا گود قتلگاه هاجرشد و دوید به هرسو، اشاره را باران تازیانه و سیلاب سیلی، اشک تاریک کرده بود، نگاه ستاره را ازحال رفت ، […]
تحلیلی درباره‌ی پاداش گریه بر امام حسین علیه السلام
گریه بر امام حسین (ع) در جایگاه یک عمل عبادی که در خور اجرو ثواب فراوانی است همچون سایر عبادات ارتباطی تنگاتنگ با نیت افراد پیدا می کند یعنی اگر اولا خالصانه و به قصد تقرب به خدا انجام شود وثانیا با معرفت و شعور همراه باشد به بالاترین درجه پذیرش می رسد ، از سوی دیگر گناه و فسق و آلودگی انسان هم به قدری نباشد که مانع رسیدن به این فیض های الهی شود .هدف اصلی از تشکیل مجالس و محافل حسینی زنده نگاهداشتن مکتب اباعبدالله الحسین (ع) است و اگر این مجالس با اخبار و مطالب سست و ضعیف و چه بسا کذب و نادرست و وهن آمیز برپا شود هرگز به آرمان های امام حسین (ع) منتهی نمی شود.
فضیلت گریستن و عزداری برای امام حسین علیه السلام
در باره ثواب عزاداری و گریستن بر مصائب امام حسین (ع) و اهل بیت آن حضرت روایات فراوانی ازپیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) نقل شده و شیعیان به این امرتشویق و ترغیب شده اند ،مژده هم جوار بودن دردرجات بالای بهشت با حضرات ائمه و جای گرفتن در غرفه های آن ، سفارش به ملک الموت بر مهربانی باعزاداران حسین (ع) ، طلب آمرزش و حرام بودن آتش جهنم برصورت آنان در روایات آمده است . از طرفی در ثواب سرودن شعر در عزای امام حسین (ع) و فضیلت گریستن و گریاندن دیگران حتی به صورت تباکی نیز احادیث فراوانی ازائمه اطهار(ع) نقل شده است.
شهادت امام حسین(علیه السلام) در گفتار امامان(علیهم السلام)
توصیف حضرت علی (ع) از سرزمین کربلا در هنگام عزیمت به جنگ صفین به این که کربلا منزلگاه و جایگاه فرود و محل مرگ مردانی است که در آنجا کشته می شوند و بی حساب وارد بهشت می شوندو نیز عتاب کوفیان به دلیل رفتار ننگ آورشان با فرزند پیامبرکه دعوتش کرده اند و هم چنین معرفی کسانی که با فرزندش حسین (ع) به جنگ و مقاتله خواهند پرداخت از یک سو و نیز نقل جمله معروف لا یوم کیومک از امام حسن (ع) خطاب به برادرش حسین (ع) در باره شهادتش توسط بنی امیه و نیز پیشگویی های خود حضرت سید الشهداءا(ع) از فرجام قیام کربلا در قالب خطبه ها ونامه ها و گفت و گوهای مختلف با برخی از بنی هاشم و دیگرمسلمانان که نشان می دهد ایشان سال ها قبل حتی از زمان حیات رسول خدا ازشهادت خود آگاه بوده ازسوی دیگر نشان از آگاهی امامان در باره شهادت امام حسین (ع) بوده است .
