محرم الحرام – برگه 12

شعر عاشورایی؛ بنایی یزدی (2)

علی‌اصغر بنایی معمار، متخلّص به «بنایی» و معروف به بنایی یزدی از شاعران کم شناخته شده‌ي معاصر است.
بنایی در سال 1301 ه‍ . ق در مشهد به دنیا آمد. دراواخر عمر بر اثر ابتلا به غدّه‌ی مغزی دچار فراموشی شد و تلاش فرزندان و پی‌گیری‌ مداوا در تهران نتیجه‌ای در بر نداشت. سرانجام درتاریخ 10/9/1341 درگذشت. پیکرش درحرم رضوی‌ علیه السلام به خاک سپرده شد.
از این شاعر ولایی و شیعی، دو جلد دیوان به يادگار باقی مانده که هر دو در زمان حیاتش منتشر شده است: 1 – دیوان بنایی یزدی 2 – گلستان راز (به امید تلفیق شایسته‌ی این دو اثر).
او علاوه بر این که شعر «محتشم» را تخمیس كرده و در نوشتاری دیگر بدان پرداختیم، چندین تركیب بند عاشورایی با سیاق محتشم دارد که در این نوشته با نظر به ردیف کربلا، دو بند از دو ترکیب‌بند او (که هر یک در یکی از کتاب‌های اوست) را برگزيده‌ايم. هر دوی این اشعار در کتاب اخیرم “به عيّوق مي‌رسد” آمده است:

روضه شب عاشورای حسینی سال 1395 ـ مجلس دوم

روضه شب عاشورای حسینی سال 1395 ـ مجلس اول

روضه شب عاشورای حسینی سال 1395

روضه شب تاسوعای حسینی سال 1395 ـ مجلس دوم

روضه شب تاسوعای حسینی سال 1395 ـ مجلس اول

روضه شب تاسوعای حسینی سال 1395

احیاء دین در عصر غربت – جلسه هشتم

حجت الاسلام کاشانی مورخ 06 مهر ۹۶ مصادف با شب هشتم محرم در هیئت عبدالله بن الحسن علیه السّلام به ادامه سخنرانی پیرامون موضوع «احیاء دین در عصر غربت» پرداختند که مشروح آن تقدیم می گردد.

شعر عاشورایی؛ بنایی یزدی (1)

علی‌ اصغر بنایی معمار، فرزند حسین، متخلّص به «بنایی» و معروف به بنایی یزدی از سخنوران عصر حاضر است.
بنايي در سال 1301 ه‍ . ق در مشهد به دنیا آمد. در 7 سالگی به مکتب رفت. از 12 سالگی در کنار تحصیل، به شغل بنّایی مشغول شد. در 20 سالگی متأهّل شد و 22 ساله بود كه توفيق سفر به عتبات عاليات رفيق راهش شد. در آن جا یکی از خواسته‌ هایش از حضرت امام حسین علیه السلام طبع شعر بود كه همان شب در حالتی خاص، طعم استجابت دعا را به او می‌چشانند.
به ایران بازمی‌گردد و چندی درك محضر مرحوم آیت الله سیّد علی سیستانی می‌کند؛ پس از آن چند بار دیگر به عتبات و سپس به سفر حج مشرّف می‌شود.
از این شاعر متعهّد، دو جلد دیوان به يادگار باقی مانده که در زمان حیاتش (حدود 70 سالگی) منتشر شده است: 1 – دیوان بنایی یزدی 2 -گلستان راز (به امید تلفیق شایسته‌ی این دو اثر).
دراواخر عمر بر اثر ابتلا به غدّه‌ی مغزی دچار فراموشی شد و تلاش فرزندان و پی‌گیری‌ مداوا در تهران نتیجه‌ای در بر نداشت. سرانجام در تاریخ دهم آذر ماه سال 1341 در 79 سالگی درگذشت. پیکرش به دستور استاندار وقت سیّدجلال تهرانی درحرم رضوی‌ علیه السلام به خاک سپرده شد.
او علاوه بر چندین تركیب بند عاشورایی، شعر «محتشم» را تخمیس نیز كرده است که شعر ذيل، بند دوم تخميس است كه 8 بند دارد و با حذف دو بند آمده است. به تأليف اخيرم با عنوان «به عيّوق مي‌رسد» هم می توانید مراجعه کنید:

برچسب: محرم الحرام