علاقه ویژه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به حسنین علیهما السلام

برگرفته از کتاب «الطبقات الکبری» جزء 1 ص 266
توسل به امام صادق علیه السلام

برگرفته از کتاب «ارشاد السالک»
توسل به امام صادق علیه السلام

برگرفته از کتاب «ارشاد السالک» جزء 1 ص 587
امام صادق علیه السلام از منظر «نووی»

برگرفته از کتاب «تهذیب الاسماء و اللغات» ج 1 ص 149 و 150
دو عامل هدایت

برگرفته از کتاب «صحیح سنن ترمذی» ج 3 ص 542 و 543
غدير آخرين جايگاه اعلام عمومی جانشيني اميرالمؤمنين علیه السلام

غدیر یادآور امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) و انتصاب رسمی ایشان بر این مقام والاست. امامت عهد و پیمانی بسان نبوت است و به دست خدای متعال بوده و هیچ کس بدان مقام نایل نمی گردد، مگر اینکه او اراده کند.
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) از آغازین روز رسالت خویش در هر فرصت و موقعیت و در میان هر گروه و جماعت مردم را به امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) فرا می خواند و با عبارات و کلمات گوناگون آن را به امت خویش می رساند؛ تا اینکه در غدیر هر آنچه را که به صورت پراکنده دربارۀ امامت و ولایت علی(علیه السلام) فرموده بود، در یک مجلس بیان کرد.
این نوشتار مراحل اعلام جانشینی امیر المؤمنین(علیه السلام) را از آغاز بعثت در شش مرحله بر شمرده، و غدیر را آخرین جایگاه اعلام عمومی جانشینی آن حضرت میداند. سپس با نقل واقعۀ غدیر، به بیان خطبه و معانی واژۀ «مولی» و دلالت آن بر امامت امیر المؤمنین میپردازد و در ادامه به تشکیکها و ایرادهای برخی از اهل سنت، پاسخ می دهد.
** مدرس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قم و مؤلف آثار متعدد در زمینه امامت.
صحابی ملعون

برگرفته از کتاب «المطالب العالیه» ج 18 ص 265
توسل به ائمه بقیع

برگرفته از کتاب «ارشاد السالک» جزء 1 ص 586 و 587
امامت و طهارت اهل بیت علیهم السلام

برگرفته از کتاب «الطبقات الکبری» جزء 1 ص 318
اهمیت تبلیغ محبت امام حسن علیه السلام

برگرفته از کتاب « الطبقات الکبری» جزء 1 ص 259 و 260
ممانعت مروان از زیارت قبر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

برگرفته از کتاب «المستدرک» جزء 4 ص 560 و کتاب «الغدیر علامه امینی» ج 5 ص 219
اعتراف به ولایت تکوینی اهل بیت علیهم السلام

برگرفته از کتاب «سیرأعلام النبلاء» و کتاب «الأصابة»
وصیت جاودان

برگرفته از کتاب «المسند» جزء 18 ص 114
توهین مروان به اهل بیت علیهم السلام

برگرفته از کتاب «المطالب العالیه» ج 18 ص 265