تبيين ژئوپليتيكي اثرگذاري انقلاب اسلامي بر سياسي شدن شيعيان جهان
وقوع انقلاب اسلامي در ايران به رهبري امام خميني يكي از رخدادهاي بزرگ نيمه دوم سده بيستم بود كه باعث ايجاد تغييرات و تحولات فراواني در كشورهاي منطقه و نيز در ساختار قدرت جهاني شد. رخ دادن انقلابي در اين مقياس، بدون ترديد درون مرزهاي ملي كشور مبدا باقي نمي ماند؛ به خصوص اينكه از پشتوانه اي اعتقادي برخوردار باشد و نداي آرمان هاي انساني را سر دهد. اين انقلاب با برخورداري از ديدگاه فرامرزي خود، كشورها و ملت هاي فراواني را – به خصوص در خاورميانه – تحت تاثير قرار داد. اين تاثيرگذاري عمدتا در پيشبرد روند بيداري و آگاهي مسلمانان و افزايش فعاليت هاي موثر ديني در كشورهاي اسلامي، به ويژه جوامع شيعي قابل مشاهده است. انقلاب اسلامي از يك طرف باعث شد مذهب شيعه مورد توجه قرار گرفته، به جهانيان معرفي شود و از طرف ديگر، جوامع شيعي در كشورهاي مختلف در اثر انقلاب اسلامي احساس خودباوري كرده، در جهت رشد و ارتقاي سياسي گام برداشتند و موفق شدند برخي احزاب و تشكل هاي سياسي را تاسيس يا تقويت كنند. اكنون آنان با تكامل نسبي فرآيند سياسي، در ساختارهاي سياسي جوامع و كشورهاي خود نقش آفريني مي كنند. اين مقاله درصدد است با روش تحليلي به تبيين ژئوپليتيكي نقش انقلاب اسلامي در سياسي شدن شيعيان بپردازد و ابعاد اين موضوع را مطالعه كند.
ارايه نظام واره اي احاديث اجتماعي
نوشتار حاضر تلاش مي كند تا دسته اي از احاديث اسلامي / شيعي مرتبط با حيات اجتماعي انسان، و برخي از عوارض و لوازم اين زندگي را در نظمي منطقي و نظام گون آنچنانكه در ادبيات اجتماعي نوين (فلسفه اجتماع و جامعه شناسي) عرضه مي شود، ارايه نمايد. اين پژوهش همچنين تلاش دارد تا زمينه استفاده بيشتر محصلان و دانش آموختگان رشته هاي علوم اجتماعي را از ذخاير بي بديل احاديث اسلامي / شيعي فراهم آورد.
تاريخ نگاري ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه
ابن ابي الحديد به عنوان شارح نهج البلاغه، بخش عمده اي از كتاب خويش را به مباحث تاريخي اختصاص داده است. او در دوره اي از تاريخ اسلام مي زيست كه جامعه اسلامي به دليل تهاجم مغول، بخشي از ميراث علمي خويش را از دست داد و كتاب شرح نهج البلاغه عملا منتقل كننده داده هاي تاريخي پشتيبان به صورت روشمند به ادوار بعدي است؛ از اين رو بررسي ابعاد مختلف تاريخ نگاري او به عنوان اثري به يادگار مانده از آخرين حلقه عقلگرايان جهان اسلام، پيش از حمله مغول حايز اهميت است. اين پژوهش بر اين اساس به انديشه تاريخي او روي كرده، بينش و روش تاريخي ابن ابي الحديد را از ابعاد و زواياي مختلف بررسي مي كند.
نگاهي به انديشه سياسي ميرزاي قمي
انديشه سياسي علماي شيعه با قدرت يابي قاجاريه، تحول چشمگيري يافت و بين علماي اصولي شيعه و پادشاهان آغازين قاجار، با هدف جلوگيري از نفوذ اخباريون، شيخي ها، صوفيان و دفاع از كشور اسلامي در برابر هجوم بيگانه، همكاري و همدلي به وجود آمد. دلبستگي شاه به شعاير مذهبي و نياز به مشروعيت بخشيدن به حكومت خاندان قاجار در اين همگرايي بي تاثير نبود.
ميرزاي قمي، معروف به محقق قمي و صاحب كتاب القوانين كه مورد احترام آقا محمدخان و فتحعلي شاه بود. با ارسال نامه هايي به آنها خواستار اجراي عدالت و احكام الهي شد. او در اين نامه ها و در ديگر آثارش، انديشه سياسي خود را درباره حكومت اسلامي تبيين نمود. اين مقاله ضمن بيان سير حوادث سياسي و عملكرد ميرزاي قمي در برابر آن حوادث، به بررسي انديشه اين عالم فرزانه درباره حكومت اسلامي مي پردازد.
بررسي تحليلي انگيزه هاي قيام امام حسين (ع) از بعد كلامي شيعه
در اين اثر، به طور خلاصه چهار نظريه تحليلي (تعبد، انقلاب، دفاع، اصلاح) درباره قيام عاشورا ارايه مي شود و از پرداختن به جزييات واقع پرهيز مي شود.
در تحليل كليت حركت آن امام، موضوعاتي چون امكان پيدايي، زمينه هاي اجتماعي و فرهنگي و به طور عام، عقلانيت پنهان در واقعه كربلا مورد بررسي قرار مي گيرد.
اهميت بحث حاضر در اين است كه از يك جهت با توجه به گستردگي اي كه در مباحث كلامي و اعتقادي حال حاضر پديد آمده، به واقعه عاشورا نيز از جنبه استدلالي توجه نموده است و از سوي ديگر، از ميان انگيزه هاي مختلفي كه در آثار پيشروان و متاخرين وجود داشته، مهم ترين آنها استخراج شده، طبق شيوه كلامي، مورد بررسي قرار مي گيرد.
بررسي حكم حضانت كودك از ديدگاه فقه شيعه
حضانت اطفال موضوع مهمي است كه از دير زمان مورد بحث و بررسي فقيهان و حقوق دانان بوده است. در اين مقاله به اثبات رسيده است كه حضانت نوعي از ولايت است كه شارع متعال براي پدر و مادر در طول يكديگر قرار داده است و «حق» نيست كه قابل اسقاط باشد، بلكه يك «تكليف» است و آنان نمي توانند از خود سلب مسووليت نمايند. اگر چه شيردادن حق است و مادر مي تواند آن را اسقاط نمايد، ولي قانونگذار مواردي را براي سقوط حضانت پيش بيني كرده است؛ و نيز با بيان مطالب مربوطه ديگر، به اثبات رسيده است كه حضانت اولاد نامشروع بر عهده پدر و مادر طبيعي اوست نه آحاد جامعه و يا دولت اسلامي؛ فقط بين آنها توارث وجود ندارد و در ساير احكام مانند اولاد قانوني است.
گزيده اي از فضايل امام علي (ع) از ديدگاه مفسرين و محدثين اهل سنت
حضرت علي (ع) شخصيتي فرامذهبي است كه به مذهب و فرقه اي خاص اختصاص ندارد و اين امر ناشي از اخلاق والا و كمال شخصيتي است كه در وجود آن حضرت نهفته است؛ لذا عمده مذاهب و فرق اسلامي – از شيعه و اهل سنت – نسبت به ايشان ارادت خاصي نشان داده، در منابع حديثي و كتب مذهبي خود از جايگاه ويژه و فضايل نامبرده بسيار ياد مي كنند.
اين مقاله، به قصد آشنايي مختصر خوانندگان بر گوشه اي از اين امر، به روش كتابخانه اي، سعي دارد جايگاه و مقام حضرت (ع) نزد اهل تسنن را با اتكا به منابع مختلف حديثي، تفسيري و تاريخي معتبر نشان دهد.
مقاله حاضر در سه بخش تنظيم شده است: بخش اول: آياتي كه در شان علي (ع) نازل شده است؛ بخش دوم: فضايلي كه در شان علي (ع) وارد شده است؛ بخش سوم: امتيازات عملي علي (ع)، يعني كارهايي كه آن امام همام انجام داده اند.
تاريخ فاطميان از ديدگاه تقي الدين مقريزي
تقي الدين احمد مقريزي 845-766) ق) يکي از مورخان برجسته و صاحبنام مصري است که تاليفات ارزنده اي در زمينه هاي مختلف تاريخ و فرهنگ اسلام دارد و به دليل علاقه به اسلام و مصر، در پويش هاي تاريخي خود به دوران خلافت فاطميان در سده هاي چهارم تا ششم هجري، از جهات مختلفي پرداخته است؛ از جمله در بررسي نظامات اداري و فرهنگي مصر و نيز تحولات تاريخي آن در دو کتاب مستقل به نام هاي «خطط» و «اتعاظ الحنفا» اطلاعات ارزنده و گاهي نادر از مصر در روزگار خلفاي فاطمي داده است. اين مقاله کوشيده است به تاثيرات وارده بر مقريزي در طول بررسي و نگارش تاريخ دوران فاطميان بپردازد؛ براي مثال مساله انتساب مورخ به خليفگان اسماعيلي مذهب فاطمي و همدردي او با ايشان، بهره گيري مقريزي از رسالات دست اول اسماعيليان و بررسي آموزه هاي آنها تا زماني که به خاطر پيچيدگي جوهره تعاليم اسماعيليه و احساسات ضد فاطمي، از همدردي و پيگيري کامل ماجراي جنبش اسماعيلي – فاطمي دست شست.
در اين مقاله که نام اصلي آن «مقريزي و فاطميان» بوده است. مترجم با ارايه نقد و ملحقات مختصري، به تشريح پاره اي از ابعاد موضوع و بسط مطالبي پرداخته است که نويسنده از آن به اجمال عبور کرده است.
فضاي گفتماني تدوين بحارالانوار در عصر صفوي
بررسي مجموعه تاثيرگذاري همچون بحارالانوار، بدون نگاه به بستر تاريخي – جغرافيايي اش کاري ناقص و سهل انگارانه است. اين مقاله به عوامل تاريخي و اجتماعي تحقق چنين پديده فرهنگي را در ايران عصر صفوي مورد ارزيابي قرار داده است. آستانه شروع نظام صفوي و مراحل گوناگوني تکامل اجتماعي و سياسي آن و الگوها و قطب هاي ديني موجود در آن، در ابتدا مورد توجه قرار گرفته، پس از آن، نحوه اجتماعي شدن علامه محمدباقر مجلسي (مولف بحارالانوار)، تجربه هاي سياسي و عوامل روابط موثر بر او تحليل و ارزيابي شده است. مجموعه آثار علامه، انگيزه مولف در نگارش بحارالانوار، ساختار کتب حديثي و به خصوص بحارالانوار، روش علامه مجلسي در اين اثر، مطالب موجود در آن و بازتاب بحارالانوار در ايران، از ديگر سرفصل هاي اين مقاله است. نتايج مطالعات نشان مي دهد: علامه مجلسي در جايگاه شيخ الاسلام عصر صفوي با تاليف آثار فارسي و عربي گوناگون، طيف مخاطبان متفاوت خويش را تغذيه کرده است و بدين وسيله موجبات تقويت و گسترش دولت حاکم را فراهم آورده و پس از آن، موجب نهادينه شدن آن گفتمان شده است.
نظام هاي فرهنگي، اجتماعي و سياسي شيعه در آستانه غيبت تا پايان قرن پنجم
از اقدامات موثر امامان شيعه برنامه ريزي مناسب براي خودکفا کردن شيعيان از طريق سازماندهي هاي علمي، اجتماعي و سياسي بوده است، تا شيعيان با سلامت وارد دوران غيبت شده، به حيات فکري و اجتماعي خود در مقابل مخالفان ادامه دهند. در اين راستا، نظام مرجعيت ديني موجب خودکفايي علمي شيعيان گرديد، نظام وکالت در تنظيم امور اجتماعي آنان کارساز شد، نظام وکالت به ساماندهي امور سياسي اجتماعي پرداخت و سرانجام نظام نقابت، هويت بخشي و تا حدودي استقلال سياسي را براي شيعيان به ارمغان آورد.
نقش امام موسي صدر در ارتقاي جايگاه شيعيان لبنان
لنبان کشور پيچيده اي است که اقوام، طوايف و گرايش هاي ديني گوناگون را در خود جاي داده است؛ لذا اولويت هاي طايفه اي حاکم بر جامعه لبنان در عرصه سياست، موجبات جنگ داخلي بين طوايف را فراهم آورده است.
«حاکميت استعمار در لبنان و همچنين کم توجهي حاکمان سياسي» به شيعيان، باعث شده است علي رغم تلاش رهبران شيعه و کثرت جمعيت طايفه شيعي نسبت به ساير طوايف، آنها همواره از لحاظ سياسي در اقليت بوده، محروم تر از ديگر طوايف باشند.
رشد آگاهي شيعيان معاصر لبنان، مديون تلاش هاي امام موسي صدر بوده است و تلاش هاي وي در عرصه سياسي و اجتماعي و همچنين تاثيرات ناشي از انقلاب اسلامي ايران، شيعيان لبنان را به يکي از قدرتمندترين طوايف اين کشور تبديل نموده است.
نويسنده در اين مقاله «در صدد است ضمن بررسي» وضعيت شيعيان لبنان تا قبل ورود امام موسي صدر به صحنه سياسي اجتماعي اين کشور، تاثيرات عملي حضور امام موسي صدر بر جايگاه شيعيان لبنان را برجسته سازد.
رويکرد احساسي – عاطفي به واقعه عاشورا در ايران (از صفويه تا مشروطه)
واقعه عاشورا به سبب جايگاه ويژه آن در تاريخ اسلام، به ويژه تاريخ تشيع، در طول تاريخ مورد عنايت بسياري از مورخان تاريخ اسلام و مقتل نويسان بوده است؛ اما با گذشت زمان و گسترش مراسم عزاداري و سوگواري، به ويژه از دوره حاکميت فراگير دولت شيعي صفويه، به دلايل گوناگون، برداشت هاي گوناگوني از اين واقعه شده و يا بر برخي از برداشت ها تاکيد بسيار شده است؛ بر اين اساس پژوهش حاضر به مطالعه و جريان شناسي تاريخي مهم ترين و مشهورترين قرائت از واقعه عاشورا، يعني قرائت سوگوارانه و احساسي – عاطفي از دوران صفويه تا مشروطه پرداخته و پس از ارايه پيشينه اين قرائت، به مهم ترين ويژگي هاي آن مي پردازد. در ادامه، زمينه ها و عوامل ترويج اين برداشت، مورد بررسي قرار گرفته است.
وضو از نگاه فقه القرآن شيعه
آيه وضو، يکي از آيات مطرح در حوزه فقه القرآني است که به دليل گستره وسيع فقهي، ادبي، تفسيري و قرائي آن، همواره مورد توجه فقه پژوهان قرآني بوده و هست؛ از سوي ديگر اين آيه شريفه به لحاظ قلمرو فقهي از جامع ترين آياتي است که طهارات ثلاث را مدنظر قرار داده، از روزگاران ديرين تا به امروز ميان فرق اسلامي مورد بحث و گفت و گو بوده است؛ و هر کدام سعي نموده اند بر اساس مباني فکري، عقيدتي و تفسيري، برداشت هايي از آيه داشته باشند که در اين ميان ديدگاه شيعه از برجستگي خاصي برخوردار است. نويسنده در اين مقاله سعي نموده اين آيه را تنها در موضوع وضو مورد بررسي قرار دهد و از ديدگاه فقه القرآن شيعه به تفسير آن پرداخته است؛ همچنان که براي امکان داوري و وقوف بر برتري ديدگاه هاي شيعي، به ديدگاه هاي اهل سنت نيز اشاره نموده است.
آرايه هاي داستاني منابع عصر صفوي و رسميت تشيع در ايران
در سال 907 هـ.ق شاهد يکي از مهم ترين حوادث تاريخي ايران اسلامي مي باشيم. در اين سال شاه اسماعيل به کمک مريدان خانقاه اردبيل و قبايل ترک آناتولي موفق به شکست الوند آق قويونلو و تصرف تبريز شد. فتح تبريز توسط اسماعيل، رسميت تشيع در سراسر ايران را در پي داشت.
چگونگي و نحوه ايجاد اين تحول به عنوان اولين اقدام شاه اسماعيل، در منابع عصر صفوي شديدا با آرايه هاي داستاني در هم آميخته است؛ به گونه اي که پژوهشگران معاصر مخصوصا مستشرقين، با دستاويز قرار دادن اين آرايه ها، رشد و گسترش تشيع در ايران را نتيجه اقدامات خشن شاه اسماعيل و عمال قزلباش اش نشان مي دهند؛ در حالي که بررسي سير تاريخي روند رشد و گسترش تشيع، نشان دهنده سير تدريجي رشد و گسترش مذهب اهل بيت (ع) در ايران است.