ماجرای شهادت شهید «رضا اسماعیلی» (ذبیح فاطمیون)
وداع عاشقانه پدر و پسر «شهید محمد مهدی لطفی»
«جواز قمه زنی» با توجه به کوبیدن سر حضرت زینب سلام الله علیها به چوبه محمل
آیا حضرت زینب(س) پس از دیدن سر برادرشان، پیشانی خود را به چوبه محمل زدند؟ آیا این ماجرا می‌تواند تأییدی بر جواز قمه‌زنی باشد؟
الگو برداری جوانان از زندگی حضرت زینب سلام الله علیها
جوانان مسلمان چگونه می توانند از زندگی حضرت زینب(س) الگو بگیرند؟
جایگاه حضرت زینب سلام الله علیها در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم
چرا در سخنان پیامبر اکرم(ص) نام حضرت زینب(س) به عنوان یکی از زنان برتر عالم نیامده است؟
نحوه ملاقات عبدالله بن جعفر و حضرت زینب علیهما السلام
آیا عبد الله بن جعفر به کربلا رفته و حضرت زینب را در آن جا دید و نشناخت؟
نقل ماجرای بوسیدن زیر گلوی امام حسین علیه السلام در مقتل «لهوف»
آیا حضرت زینب (س)، زیر گلوی امام حسین (ع) را بوسیدند، آیا چنین نقلی صحیح است؟ و آیا در کتاب مقتل “لهوف” این داستان ذکر شده است؟
شهرت اربعین سیدالشهدا علیه السلام
برگرفته از کتاب «التذکره» ص 1122
شهرت اربعین سیدالشهدا علیه السلام
برگرفته از کتاب «کتاب التذکره»
کشته فتاده به هامون
برگرفته از کتاب «تاریخ الطبری» جزء 5 ص 456
تحلیل خطبه حضرت زینب سلام الله علیها در کوفه براساس نظریه کنش گفتار سرل
نظریه کنش گفتار یکی از رویکردهایی است که در حوزه تحلیل گفتمان مطرح شده است. این نظریه در آغاز توسط آستین مطرح شد و سپس به کوشش جان سرل توسعه و تکامل یافت. سرل کنشهای گفتاری را به پنج دسته اظهاری، اعلامی، عاطفی، ترغیبی و تعهدی تقسیم‌بندی نمود. مقاله حاضر براساس نظریه کنش گفتار سرل، خطبه حضرت زینب سلام الله علیها را در کوفه بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که کنشهای اظهاری، عاطفی و ترغیبی به ترتیب بیشترین کاربرد را در این خطبه داشته و در مقابل کنشهای اعلامی و تعهدی به هیچ وجه به کار نرفته است. تطابق بافت موقعیتی خطبه با انواع کنشهای به کار رفته در متن و بسامد آنها، نشان از قدرت بالای مخاطب شناسی و درک عمیق آن حضرت از بافت موقعیتی است. روش استفاده شده در اين بررسي، تحليل محتوا (يا گفتمان) است و واحد تحليل، مضمون در نظر گرفته شده است.
سیمای حضرت زینب (سلام اللّه علیها) در آینه برخی منابع انگلیسی
خاورشناسان در آثار خود رويكردهاي متفاوتي در مورد حضرت زينب (س) دارند. برخي از آنها در مورد آن حضرت سكوت كرده‌اند؛ با آنكه درباره مسائل فرعي و جزئي سخن گفته‌اند. برخي ديگر به اجمال برگزار كرده‌اند و گروهي ديگر مطالبي گفته‌اند كه به دليل عدم مراجعه به منابع اصيل و معتبر يا در موارد معدود غرض‌ورزيهاي خاص، آميخته با اشتباهات است.
در اين گفتار، برخي از اين موارد نقد و بررسي مي‌شود.
