اعتراض اصحاب در ماجرای «سقیفه»
چگونه ممکن است که یک‌صد هزار صحابى، حدیث غدیر را شنیده باشند و هیچ‌کدام در سقیفه اعتراض نکنند؟!
آیا در میان علمای اهل سنت، کسی هست که حدیث غدیر را به همان اعتبار شیعیان، معنا کند؟
درست است که حدیث غدیر در میان شیعه و سنی ثابت شده است و میان فریقین متواتر؛ اما بحث اصلی بر روی دلالت حدیث غدیر است. چه آنکه شیعیان این حدیث را بر امامت و وصایت امیرمؤمنان معنا می کنند و اهل سنت، آن را صرف دوستی با حضرت تعبیر می کنند؛ هرچند به آن هم ملتزم نشده و دشمنان علی علیه‌السلام را از اصحاب پیغمبر می خوانند! حال سؤال اینجاست که آیا از علمای اهل سنت هم کسی وجود دارد که قائل به این معنا باشد؟
اگر شأن نزول آیه اکمال را در روز غدیر ندانیم، آیا می توان، از دل این آیه استشهاد به روز غدیر را اثبات نمود؟
ممکن است گروهی بیایند و روایات وارده در شأن نزول این آیه را نپذیرند. سؤال اینجاست که با فرض عدم وجود این روایات قطعیه، آیا می توان ادعا نمود که تنها مصداق این آیه در اکمال دین و یأس کفار روز غدیر است؟ آیا می توان مصادیق دیگر را در مراد خداوند از واژه «یوم» را رد نمود؟ در این وجیزه سعی شده است با استفاده از کلام علامه طباطبایی، به پاسخ این سؤال بپردازیم.
آیا فضایل علی علیه‌السلام ، از سوی اصحاب رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز شنیده شده است؟
برخی از مخالفین تشیع با رد تواتر فضائل علي علیه‌السلام می گویند: «آن شيعياني كه از جمله اصحاب نبوده اند، آنها پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله را نديده اند و سخن او را نشنيده اند. حال اگر آنها روايت خود را به صحابه نسبت ندهند، نقل آنها مرسل و منقطع است و صحيح نيست. آن تعدادي از اصحاب كه شيعه آنها را قبول دارند تعداد كمي هستند كه ده نفر و اندكي مي باشند. اگر اين تعداد خبري را نقل كنند نقل آنها را نمي توان تواتر گفت. چراکه توده بزرگ اصحاب كه فضائل علي را نقل كرده اند. شيعه آنها را عيب جويي مي نمايند و آنان را به كفر متهم مي كنند! بنابرین وقتي آنها تودة بزرگي را كه قرآن آنها را مي ستايد متهم به دروغ گويي و كتمان حقيقت مي كنند، اقدام افراد اندكي به دروغ گويي و كتمان بيشتر محتمل است!
شرح نزول آیه ابلاغ
برگرفته از کتاب «عمدة القاری شرح صحیح بخاری» جزء 18 ص 277
آیا مسلمانان صدر اسلام، واقعه غدیر را فراموش کردند؟
ممکن است برایتان این سؤال پدید آید که چه طور می شود مسلمانانی که در ثبت و ضبط قرآن، تلاش بسیار نموده و در ثبت احادیث و فرموده های رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، اینقدر دقت به خرج داده اند، حدیث غدیر را به کلی از یاید برده و در وقت نیاز، به کمک علی بن ابی طالب علیه‌السلام، نشتافتند؛ آیا این مردم همان مجاهدین و پا به رکابان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نبودند؟ پس چرا دست به کار نشدند؟ ما در این نگاره سعی داریم، بیان نماییم که مسأله اصلی به هیچ وجه فراموشی نبوده است. برای رهیافت به این پاسخ، متن زیر را مشاهده نمایید.
انکار آفتاب
برگرفته از کتاب «الدین الخالص» و کتاب «سیر أعلام النبلاء»
آيا حضرت على علیه‌السلام در اثبات امامت خويش به حديث غدير تمسك نموده است؟
وقتي انسان در معرض شبهات غدیر می افتد، ممکن است به ذهنش این خطور کند که اگر این حدیث به امامت حضرت امیر علیه الصلاة و السلام اشاره دارد، آیا خود ایشان نیز برای خلافت و امامت خویش، به این واقعه اشاره نموده اند؟ پاسخ سؤال، گره مهمی از ذهن منکرین دلالت حدیث غدیر، باز می کند که در این وجیزه به وسعمان بدان پرداخته ایم.
قطعیت حدیث غدیر
برگرفته از کتاب «هدایة العقول» جزء 2 ص 31
کتاب طبری درباره «غدیر»
برگرفته از کتاب «البدایة و النهایة» و کتاب «تذکرة الحفاظ»
مولای خلیفه دوم
برگرفته از کتاب «التنویر» ج 10 ص 387
بیعت شیخین با امیرالمؤمنین علیه السلام
برگرفته از کتاب «التنویر» ج 10 ص 387
