انسان موحد و صبر
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ … وَ شُکْرَ الصَّابِرِینَ وَ صَبْرَ الشَّاکِرِینََ»[1] آنچه از دوست می‌رسد نیکو است. انسان موحّد همه‌ی رخدادها را نعمت تلّقی می‌کند و همواره خود را در بلا و نعمت مشمول عنایت و هدایت و انعام و احسان خداوند منّان می‌داند و چه بسا در بلاها آثار و برکاتی است که در امور […]
سقوط تدریجی، نتیجه ی کفران نعمت
«مَنْ عَلِمَ أَنَّ»[1] کسی که بداند «مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ» کسی بداند حرف او جزء عملش است و عمل بی‌جا، عمل بیهوده نباید از او سر بزند، گفتار او هم کم می‌شود، مگر آن مقداری که نافع او است. سابقاً اگر می‌گفتند: لغو نگو، بیهوده حرف نزن، وقت […]
کفر نعمت از کفت بیرون کند!
«ْوَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ».[1] شکر نعمت نعمتت افزون کند ولی کفر نعمت از کفت بیرون کند. نه این‌که نعمت را از تو می‌گیرد، خود تو را از خود می گیرد. «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ»[2] خدا خود تو را از خود می‌گیرد، بیچاره می‌شوی، از خود بیخود می‌شوی، مثل مست‌ها بی‌خبر… مست‌ها را […]
توجه به سفره ی رحیمیت خدا
«نَزيلُكَ حَيثُ مَا اتَّجَهَت رِكَابي وَ ضَيفُكَ حَيثُ كُنتَ مِن البِلادی» انسان به این‌ها توجّه داشته باشد، این‌قدر شارژ می‌شود، این‌قدر مبتهج می‌شود، روح او پرواز می‌کند. عجب این کلاس را آقا برای ما تشکیل دادند، این سفره‌ی امام زمان است ما کنار هم نشستیم، از این حرف‌ها می‌زنیم، اگر رها بودیم در جلسات و […]
نعمت غذا
آنچه شما با اختیار به عون الله، به مدد الله انجام دادید، سر سفره نشستید، لقمه را گرفتید، در دهان خود گذاشتید و لقمه را جویدید، همه‌ی این‌ها را فکر کردید و خود شما کردید! نه، خدا بخواهد دهان شما را قفل می‌کند، نمی‌تواند حرکت بکند تا این‌که شما بتوانید لقمه را بجوید و بلع […]
شکر طلبگی
خدای متعال جوانی داده است، اساتید خوب داده است، خدا فضای مناسب داده است، خدا پدر و مادرهای علاقه‌مند به رشد شما در محضر امام زمان (ارواحنا له الفداء) به شما داده است. خانواده‌ها با چه آرزوهایی شما را به محضر امام زمان آوردند و تحویل پایگاه امام زمان دادند. همه‌ی این‌ها خود زمینه است. […]
شکر چیست؟
شکر اقدام است، شکر عمل است، شکر رفع مانع است، شکر حرکت است و این حرکت لازمه‌ی عشق و رسیدن به کمال و وصال به مقصد است. لذا فرمود: «مَا فَتَحَ اللَّهُ» نکته‌ی اوّل این است که اگر کسی اهل شکر بود، این شکر را به خود نبندد. خود شکر خزینه‌ی الهی است. شکر سرمایه […]
حق شناسی نعمت
یکی از چیزهایی که حجاب قابلیّت است بی‌معرفتی به جمال و جلال منعم و بی‌توجّهی به انعام آن حضرت است. اگر منعم را شناخته باشد، انعام او را همیشگی و فراگیر بداند، قهراً عکس العمل متناسب را که انقیاد بیشتر، خضوع بیشتر، شکر عملی است، بیشتر عنایت می‌کند. «لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى»[1] وقتی شما […]
شکر و ازدیاد روزی
«مَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَى عَبْدٍ بَابَ شُكْرٍ فَخَزَنَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ»[1] خداوند متعال بر عبدی، بنده‌ای درِ شکر را باز نکرد که در ازدیاد را مخزون بکند، باز نکند. این نکته هم در دعا، هم در شکر، هم در استغفار و توبه مطرح است که این‌ها ملازمه دارند و سرّ آن هم این است که […]
معاد در قرآن 15
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ» «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ الصَّلَاةُ عَلَی خَیْرِ الْأَنَام مَوْلَانَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّةُ بَقِیَّةِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ». معنای لغوی شفاعت بحث امروز ما به دلیل اهمّیّت بحث شفاعت، مروری به آیات شفاعت داشته باشیم، شاید جذب شفاعت شود. وجود نازنین پیامبر اکرم (صلّی […]
تقیّه
مسئله‌ی توریه و تقیّه در اسلام تاکتیک است. خدا استاد اخلاق ما، شهید بزرگوار آیت الله قدوسی را رحمت بکند. می‌گفتند: تقیّه یعنی هر چه بیشتر زدن و هر چه کمتر خوردن. تقیّه «التَّقِيَّةُ تُرْسُ الْمُؤْمِنِ»[1] تقیّه تُرس است. تُرس یعنی چه؟ یعنی حفاظت می کند. تقیّه برای حفظ دین است، نه برای حفظ جان […]
معاد در قرآن 14
«السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّه السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَِّجَاةِ». خلاصه‌ی بحث – «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» کیفیّت شهادت نبی مکرّم اسلام چون شهادت، شهادت زبانی نیست، شهادت احاطه‌ی وجودی است، شاهد بر مشهود علیه محیط است، بر درون و بیرون او، بر نیّات او. بنابراین شهادت علم حصولی نیست، […]
معاد در قرآن 13
گواهی گواهان در روز قیامت بحث جدید در ارتباط با گواهی گواهان در روز قیامت است. در آیه 32 سوره‌ی مبارکه یاسین می‌فرماید: «إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَميعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ» تمام بندگان خدا از اوّلین و آخرین در پیشگاه پروردگار متعال مُحضر هستند. اوّل شاهد خودش است. وجود مقدّس حضرت امیر (علیه الصّلاة و السّلام) فرمودند: […]
معاد در قرآن 12
مروری بر مباحث گذشته - «بسم الله الرّحمن الرّحیم» بحث هفته‌ی گذشته راجع به نامه‌ی اعمال بود. در مورد نامه‌ی اعمال چند آیه را ذکر فرمودید. مانند «كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفي سِجِّين»[1] و در مورد این‌ها فرمودید که کتاب فجّار در سجّین و کتاب ابرار در علییّن است، «يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُون»[2] یک سری انسان‌ها و […]