برچسب: امام حسین علیه السلام

دفن شهدای کربلا

چه کسانی و در چه روزی اجساد شهدای کربلا را دفن کردند؛ امام سجاد(ع) و یا ساکنان غاضریه؟ فردای شهادت و یا سه روز بعد از آن؟

لقب «سید الشهداء»

عنوان «سید الشهداء» لقبی برای حمزه عموی پیامبر(ص) است یا برای امام حسین(ع)؟

شعر عاشورایی؛عبدالعلی نگارنده (3)

عبدالعلی نگارنده كه ابتدا «سرباز» و بعد «نگارنده» تخلّص مي‌كرد از شاعران معاصر است.
او در سال 1278 هـ ش در اصفهان متولّد شد. با گذشت 30 سال و 2 ماه از خدمت در ارتش، در اوّل ارديبهشت 1336 هـ ش با درجه‌ي سرگردي بازنشسته بود.
دهه هایی از عمرش را در مشهد گذراند ولی سرانجام در يكي از روزهاي پاييزي سال 1347 شمسي مطابق با 1388 قمري از دار فاني، راهي ديار باقي شد و در ابن بابويه در بخش مسجد ماشاءالله به خاك آرميد.
بعد از گذشت چهل و اندی سال از درگذشت او، دیوان کامل اشعارش با عنوان «مجموعه آثار عبدالعلی نگارنده» به همّت جواد هاشمی «تربت» و مقدّمه‌ي محمّدرضا حكيمي توسّط انتشارات آرام دل در سال 1392 چاپ شد و در تهران با حضور شاعران ولایی رونمایی شد. در این جلسه، غیر از شعرای تهران، خانواده‌ی سرگرد نگارنده و نيز دوستان اين شاعر از مشهد و نیز برخی اهالي شعر و سخن از قم و کاشان حضور داشتند. چاپ دوم اثر فوق با صفحه آرایی مجدّد و تبدیل قطع از وزیری به رقعی در دست چاپ است که حاوی عکس های جلسه ی رونمایی نیز می باشد.
یکی از غزل های عاشورایی سرگرد نگارنده؛ غزل زیر است که ادبیّات فارسی در این وزن و ردیف و قافیه اشعار زیادی به خود دیده است و معروف ترینش غزل کلیم همدانی (کاشانی) است که اهالی سخن بر آن واقفند:

شعر عاشورایی؛عبدالعلی نگارنده (2)

عبدالعلی نگارنده كه ابتدا «سرباز» و بعد «نگارنده» تخلّص مي‌كرد از شاعران معاصر است.
او در سال 1278 هـ ش در اصفهان متولّد شد. با گذشت 30 سال و 2 ماه از خدمت در ارتش، در اوّل ارديبهشت 1336 هـ ش با درجه‌ي سرگردي بازنشسته بود.
دهه هایی از عمرش را در مشهد گذراند ولی سرانجام در يكي از روزهاي پاييزي سال 1347 شمسي مطابق با 1388 قمري از دار فاني، راهي ديار باقي شد و در ابن بابويه در بخش مسجد ماشاءالله به خاك آرميد.
بعد از گذشت چهل و اندی سال از درگذشت او، دیوان کامل اشعارش با عنوان «مجموعه آثار عبدالعلی نگارنده» به همّت جواد هاشمی «تربت» و مقدّمه‌ي محمّدرضا حكيمي توسّط انتشارات آرام دل در سال 1392 چاپ شد و در تهران با حضور شاعران ولایی رونمایی شد. در این جلسه، غیر از شعرای تهران، خانواده‌ی سرگرد نگارنده و نيز دوستان اين شاعر از مشهد و نیز برخی اهالي شعر و سخن از قم و کاشان حضور داشتند. چاپ دوم اثر فوق با صفحه آرایی مجدّد و تبدیل قطع از وزیری به رقعی در دست چاپ است که حاوی عکس های جلسه ی رونمایی نیز می باشد.
مرحوم نگارنده در شعر زیر با دیدن هلال محرّم به توصیف این ماه حزن انگیز پرداخته و در پایان گریز به مصیبت دروازه ی کوفه زده که خواهید خواند. قالب شعر، چهارپاره است و بدیهی است که بگوییم شعر چهارپاره ی مذهبی در آن سال ها بسیار نادر بوده است؛ خدایش بیامرزاد!:

شعر عاشورایی؛عبدالعلی نگارنده (1)

عبدالعلی نگارنده كه ابتدا «سرباز» و بعد «نگارنده» تخلّص مي‌كرد از شاعران معاصر است.
او در سال 1278 هـ ش در اصفهان متولّد شد. با گذشت 30 سال و 2 ماه از خدمت در ارتش، در اوّل ارديبهشت 1336 هـ ش با درجه‌ي سرگردي بازنشسته بود.
دهه هایی از عمرش را در مشهد گذراند ولی سرانجام در يكي از روزهاي پاييزي سال 1347 شمسي مطابق با 1388 قمري از دار فاني، راهي ديار باقي شد و در ابن بابويه در بخش مسجد ماشاءالله به خاك آرميد.
بعد از گذشت چهل و اندی سال از درگذشت او، دیوان کامل اشعارش با عنوان «مجموعه آثار عبدالعلی نگارنده» به همّت جواد هاشمی «تربت» و مقدّمه‌ي محمّدرضا حكيمي توسّط انتشارات آرام دل در سال 1392 چاپ شد و در تهران با حضور شاعران ولایی رونمایی شد. در این جلسه، غیر از شعرای تهران، خانواده‌ی سرگرد نگارنده و نيز دوستان اين شاعر از مشهد و نیز برخی اهالي شعر و سخن از قم و کاشان حضور داشتند. چاپ دوم اثر فوق با صفحه آرایی مجدّد و تبدیل قطع از وزیری به رقعی در دست چاپ است که حاوی عکس های جلسه ی رونمایی نیز می باشد.
مرحوم نگارنده در شعر زیر که می توان غزلی طولانی یا قصیده واره اش خواند به شرح حال و ذکر خیر مختصری از برخی اصحاب امام حسین علیه السّلام پرداخته است که خواهید خواند؛ امّا اگر مجال خواندن همه ی شعر را هم ندارید، لااقل فرصت خوانش این بیت را از دست ندهید:
عهد الست را همه لبّيك گفته اند
تنها حسين بود كه با سر جواب داد

شعر عاشورایی؛عبدالعلی نگارنده ـ عشقی کاشانی

سخن از دو شاعر معاصر آیینی است که هر دو نه اهل مشهد ولی ساکن مشهد بودند: عبدالعلی نگارنده و عشقی کاشانی. اینک زندگینامه ی کوتاهی از هر یک:
1 – عبدالعلي نگارنده:
او گاه «سرباز» و اغلب «نگارنده» تخلّص می‌کرد. فرزند ابراهيم شيرازي و متولّد سال 1278 ه‍ . ش در اصفهان است. دهه های آخر عمر را در مشهد گذراند. «مجموعه‌ آثار عبدالعلی نگارنده»، مشتمل بر «ديوان اشعار»، «آيين من»، «الفباي شعر» و «ده پرسش» به تصحیح جواد هاشمی «تربت»، توسّط انتشارات آرام دل در سال 1391 ه‍ . ش انتشار یافت. «نگارنده» در سال 1347 ه‍ . ش در تهران درگذشت و در قبرستان ابن بابویه (بخش مسجد ماشاءالله) در حوالي قبر مرحوم مرشد چلویی دفن شد. قطعه ي چهارده بيتي ذیل از مشهورترين اشعار «نگارنده» است كه شناسنامه ي ادبي او محسوب ميشود و در كتب فراواني با تعداد ابيات مختلف آمده است.

2 – عشقي کاشانی:
علي‌جان عشق‌پور متخلّص به «عشقي»، فرزند قاسم در سال 1265 ه‍ . ش در شهر کاشان تولّد يافت. در سنين تعلّم در کاشان از محضر ميرزا حسن ناصري کسب فيض کرد و در تهران گاه‌گاهي به حضور ملک الشّعراي صبوري و ملک الشّعراي بهار مي‌رسيد و بعد ساکن مشهد مقدّس شد. در بعضي از محافل ادبي شهر مشهد از جمله «انجمن ادبي فردوسي» شرکت مي‌کرد و با کثرت سن، نشاط و شور جواني از غزل‌هايش احساس مي‌شد. در مشهد ابتدا در فلکه‌ي دروازه قوچان (توحید) به شغل شعربافی و بعد علّافی مشغول بود. پس از آن، همان مغازه را به شغل ابزارفروشی تغییر داد که تا امروز به دست نوه‌ی وی با همان شغل اداره می‌شود. از وي اشعار بسیاری به جا مانده که منتشر نشده است. دیوانش با خطّ خود شاعر که حاوی مدايح و مناقب چهارده معصوم علیهم السلام است، توسّط نوه‌ي او (غلام‌حسین عشق‌پور) به کتابخانه‌ي ملّی در تهران اهدا شده است. او در سال 1347 ه‍ . ش (بهمن ماه) بدرود حیات گفت و در قبرستان قدیمی خواجه‌ ربیع دفن شد که اکنون به دبیرستان دخترانه تبدیل شده است. شاعري با نام «عشقي»، قطعهاي از زبان خولي ملعون در جواب همسرش سروده كه از قرائن، معلوم و قابل حدس است که سراينده اش عشقي كاشاني است؛ چرا كه اين تخلّص چندان فراوان نيست كه بين شاعران متعدّدي مردّد شويم و نيز همين شخص از دوستان سرگرد «نگارنده» بوده و در انجمن ادبي او رفت و آمد داشته. با اين همه بسيار محتمل است كه شاعر قطعه ي ذيل همين فرد باشد.
اینک به ترتیب قطعه ی نگارنده و عشقی:

شعر عاشورایی؛ مَحرم خراسانی

محمّدکاظم قاسم‌زاده نیشابوری كه با داستاني شنيدني به تخلّص «محرم» (به فتح میم) مفتخر آمد، در سال 1308 ه‍ . ش در مشهد متولّد شد.
او كه در پی تخلّص بود، در رؤیا به خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام مشرّف می‌شود. ایشان به محمّدكاظم، قريب به اين مضمون می‌فرمایند: «تو که مَحرم ما هستی، تخلّص شعری خود را هم مَحرم قرار بده».
از معاشرین و دوستان وي در حوزه‌ي شعر و ادب، می‌توان از غلام‌رضا آذر، ژولیده نيشابوري، محمّدعلي اخلاقي «تابع»، حمید سبزواری و قاسم استادي «ثابت» نام برد.
مؤسّس چندین هیأت در مشهد بود. خود از ابتدا در مجمع الذّاکرین به نام حضرت رقیّه سلام الله علیها انجام وظیفه می‌کرد. بسیاری از مدّاحان امروز مشهد، رشد كرده‌هاي اين مجمع هستند. بعدها این جلسه از مجمع به هیأت غم‌زدگان حضرت رقیّه سلام الله علیها تغییر نام یافت و هنوز هم، شب‌های پنجشنبه دائر است.
او در تاریخ 29 اسفند 1361 راهی دیار آخرت شد و در حرم رضوی علیه السلام (صحن آزادی) به خاک تیره رخ نهاد؛ گفتنی است تاریخ منقوش و منقور بر سنگ مزار یعنی 2/1/1362 مربوط به دفن است.
هنوز مجموعه ی مجزّایی از این شاعر گمنام معاصر منتشر نشده ولی تجمیع و تدوین اشعار او با عنوان «دیوان محرم خراسانی» به اهتمام سيّد محمّد رستگار و با حواشی و مقدّمه‌ي جواد هاشمي «تربت» به پایان رسیده و قرار است که توسّط انتشارات آرام دل چاپ شود. غزل زیر از او و از کتاب مذکور است: