امانت داری و صداقت در مشورت
«الْمُسْتَشَارُ مُؤْتَمَن»[1] طرف مشورت باید امین باشد و خلاف واقعیّت نگوید. ولی چقدر؟ آن مقداری که برای او کافی است. لازم نیست تمام عیب‌ها را برای او باز کنید. آن مقداری که برای او کفایت می‌کند، همان مقدار، نه بیشتر. در مسائل اطّلاعاتی ادارات هم همین‌طور است. مأمورین اطّلاعاتی برای پیدا کردن سوژه‌ای می‌روند. به […]
مواردی که غیبت در آن‌ها جایز است
«وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ»[1] در مورد غیبت خیلی زیاد صحبت شده است. ما گفتیم غیبت موارد جوازی دارد. یکی از موارد جواز آن بی‌مبالاتی اشخاص است. آدم‌هایی که در جامعه بی‌حیا هستند، جلوی چشم مردم گناه می‌کنند، بدحجاب هستند، چادر برمی‌دارند، بد دهان هستند، تظاهر به فسق می‌کنند. متجاهر به فسق […]
نکوهش تجسس
«وَ لا تَجَسَّسُوا» اگر خدایی نکرده اعتنا نکردید، بدگمان که شدید، بد دل که شدید رفتید تعقیب کردید، مراقب گذاشتید، یک آدم فرستادید تا ببینید این دارد چه کار می‌کند. آن هم به این رسید که این شخص کارهای خلافی دارد، این تجسّس می‌شود. تجسّس و جاسوسی جزء امور محرّم است. این غیر از امور […]
نکوهش سوءظن و گمان بد نسبت به مردم
این اجتناب از بسیاری از گمان‌ها به این خاطر است که همه‌ی گمان‌ها بد نیست، ولی اگر از کثیر اجتناب نکردیم یک قلیلی در آن است که آن ویروس است، آن غدّه‌ی سرطانی است. اگر سراغ سوءظن رفتید به موردی مبتلا می‌شوید که تو را ساقط می‌کند. یک مورد برای تو پیش می‌آید و تجسّس […]
دایره ظلم
«بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإيمانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»[1] خدا به قدری مهربان است که… آدمی که دوست نداشته است، نادانی کرده است، سبک سری کرده است، عیب جویی کرده است. با اسم بد و عنوان بد اشخاص را صدا زده است و تخریب کرده است. تا چه زمانی می‌خواهید زبان خود […]
ارزشمند بودن گوهر وجود انسان
آدمی که شخصیّت او ملکوک شود کارایی خود را از دست بدهد. استعداد او کور می‌شود، رشد او متوقّف می‌شود و از همه‌ی این‌ها مهمتر «مَنْ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فَلَا تَأْمَنْ شَرَّه»[1] کسی در جامعه شخصیّت نداشت، ارتکاب زشتی‌ها و کارهای پست دیگر برای او مهم نخواهد بود. می‌گویند آب که از سر گذشت چه […]
مؤمن را با القاب زشت نخوانید
«وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ» چون مؤمن محترم است همیشه او را باید با بهترین اسم یاد کرد. در حضور اشخاص، در عرب روایت هم دارد که او را با کنیه صدا کنید، ولی اگر در غیبت او اسم او را گفتید اشکالی ندارد. در حضور یک حریم احترامی دارد، آن‌جایی که با اسم فامیل صدا […]
ولادت امام رضا علیه السلام
شب میلاد با سعادت امام رضا علیه السلام در تاریخ 12 مرداد 1396 آیت الله صدیقی به سخنرانی در مسجد جامع ازگل پرداختند که مشروح آن تقدیمتان میگردد.
عيب‌جويى از مردم یعنی از عیب جویی از خود
عیب جویی نکنید، شما فکر می‌کنید از دیگران عیب پیدا می‌کنید ولی به خود شما برمی‌گردد. در «لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ» یک وجهی در جلسات گذشته خدمت مبارک شما عرض شد که قرآن کریم یک وحدت جمعی برای مؤمنین ترسیم فرموده است و ما را به منزله‌ی یک پیکر می‌داند. من اگر از برادر دینی خود […]
مسخره کردن و عیب جویی از نگاه قرآن
وجود مبارک حضرت حق فرمودند: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ»[1] مسخره ممنوع است. مسخره کردن هم سبک سری مسخره کننده است و هم تحقیر مؤمن است. مؤمن پیش خدا عزیز است، احترام او از کعبه بالاتر است. از این جهت تحقیر مؤمن مقابله با خدا است. نکته‌ی دوم فرمودند که «لا […]
بدتر از زنا
پناه به خدا می‌بریم، غیبت از زنا بدتر است. در قرآن کریم مجازات زنا را خلود در آتش جهنّم دانسته است. اهل زنا از جهنّم خلاصی ندارند «يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ »[1] آن وقت غیبت از زنا بدتر است. می‌دانید چرا؟ برای این‌که در زنا یک لذّتی است. یک کسی آن‌طور سقوط می‌کند، بالاخره غریزه است، […]
توجّه اسلام به آبروی مردم
آبروی مردم مثل خون مردم است. «عِرضُ المؤمنِ کَدَمِه» روایت است عرض مؤمن، آبروی مؤمن مثل خون مؤمن است. همین‌طور که خون او را بریزیم، او را از بین بردیم، آبروی او را هم ببریم، او را از بین بردیم. شخصیت مهمتر از شخص است. شما شخصی خود را نابود می‌کنید، دل شما می‌سوزد. می‌گویید: […]
