مينويسم به باران هماره
با دو دستت كند استخاره
كرده‌ام نذر چشم نجيبت
از زمين هم ببارد ستاره
سفره ها مان به رنگ سخاوت
عطر و بويي بگيرد دوباره
نامتان در ميان غزل هام
پر كند جاي هر استعاره
مينويسم كه تنها ترينيد
اين مسير آخرين راه چاره
كرده‌اند مردم نانجيبي
خون دل خوردنت را نظاره
كاش مي‌شد كه مردم بفهمند
مي‌شد آسان بگيري كناره
مينويسم كه آن لحظه‌ي سبز
مي‌گرفت از نگاهي اشاره
بايد از آسمان گل ببارد
از زمين هم ببارد ستاره
شاعر: لیلا حضرتی