حیات به معنای زندگی و موت به معنای ضد آن است. حیات و موت هردو از مخلوقات خداوند هستند. قرآن مجید می فرماید: آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مىکنید، و او شکستناپذیر و بخشنده است.[1]
واژه های متعددی از ریشه حی (ح ی ی) در قرآن آمده است انواع افعال و مصادر از آن مشتق شده است که با همه ی کثرتش در قرآن به کار برده شده است.
اما کلمه “حیاة “(با تاء مدور)، 71 بار در قرآن آمده است که با اضافه به ضمیر «کم، هم، ی» این عدد به 76 می رسد.
همچنین از ریشه ی (م و ت) مشتقات فراوانی در قرآن آمده است که یکی از آنها واژه «موت» است. واژه موت 35 بار در قرآن بدون هیچ اضافه و ضمیری و در حالت مصدری و با الف و لام آمده است، یک بار با تنوین و 14 بار به همراه ضمیر آمده است و 3 بار هم با مصدر الموتة که مساوی «الموت» است آمده است.
در مجموع تمام مشتقات (ح ی ی) 189 بار در قرآن آمده است و مجموع مشتقات (م و ت) 185 بار.
از این بررسی مختصر و اجمالی استفاده می شود که مسأله حیات و زندگی بیشتراز موت و مرگ مورد عنایت قرآن مجید است.
-[1] الملک ،2 الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفُورُ
منبع:اسلام کوئست