بنابر نقل‌های تاریخی؛ در زمان حکومت امام علی(ع) زندان وجود داشته و حتی نقل شده که چون زندان دارای بنای مناسبی نبود و زندانی‌ها فرار می‌کردند، امام علی(ع) آن‌جا را تعمیر کرده و محکم کردند.[1]
علاوه بر این، برخی جرایمی که منجر به زندانی‌شدن افراد در زمان حضرتشان می‌‌شد نیز در روایات نقل شده است.
در روایتی از امام باقر(ع) می‌خوانیم: «حضرت علی(ع) جز سه گروه، کسی را زندانی نمی‌کرد: شخص غاصب، کسی که مال یتیم را گرفته و شخصی که در امانت خیانت کرده بود».[2]
البته این روایت در مقام بیان انحصار برای زندانی کردن افراد نیست[3]بلکه ناظر به مجازات حبس در نوعی خاص از جرایم مالی است.
منبع: اسلام کوئست
[1]. ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات أو الإستنفار و الغارات، محقق، محدث، جلال الدین،ج 1، ص 79، تهران، انجمن آثار ملی، چاپ اول، 1395ق.
[2]. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، محقق، موسوی خرسان، حسن، ج 6، ص 299، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. مجلسی، محمد باقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، محقق، رجائی، مهدی، ج 10، ص 205، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1406ق.