در راستای این پرسش باید گفت که روایتی از امام علی(ع) در این زمینه نقل شده است: «… هرگاه یکى از شما به زنى نگاه کند و از او خوشش آید، با همسر خود هم‌بستر شود؛ زیرا زنان مانند هم هستند».[1]
معنای این روایت آن است که هر گاه مردی، زنی را ببیند و از او خوشش بیاید، این سبب می‌شود تا میل به همبستری با وی در آن مرد ایجاد شود، پس با همسر خود مقاربت کند تا میل جنسی او ارضا شود و به حرام نیفتد؛ زیرا که زن او هم زن است و عوض آن زن می‌شود، همین که با او نزدیکی کرد، هوس زن دیگر نمی‌کند.[2]
بنابراین، این روایت و امثال آن ناظر بدان است که؛ علی‌رغم تمام تفاوتها، اما آنچه در نهایت از ارتباط جنسی با هر دو انتظار می‌رود، تفاوت چندانی با هم ندارد! و گرنه مسلّم است که از هر زیبایی، زیباتری هم وجود دارد و اساساً ممکن نیست که تمام زیبایی‌ها در یک فرد جمع شود. از طرفی ارتباط با تمام زیبارویان نیز نه از لحاظ شرعی و نه از لحاظ عقلی و عرفی امکان‌پذیر نیست، پس یک مرد نباید به صورت غیر منطقی تابع هوا و هوس خود باشد، بلکه باید به جای آنکه به تفاوتها اندیشیده و از همسر خود دلسرد شود، به این موضوع توجه کند که می‌تواند حد‌اقل‌ها را در همان همسر مشروع خویش بیابد.
منبع: اسلام کوئست
[1]. ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 2، ص 113، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
[2]. خوانساری، جمال الدین، شرح آقا جمال الدین خوانسارى بر غرر الحکم، ج 2، ص 604 – 605، دانشگاه تهران، چاپ اول، 1366ش.