اشکال اول: عدم وجود این روایت در کتب صحاح
اين روايت[1] در بسياري از كتاب‌هاي اهل سنت؛ از جمله: مسند احمد بن حنبل، سنن ابن ماجه قزويني، سنن ترمذي، مجمع الزوائد هيثمي و… نقل شده است؛ ولي بخاري و مسلم از نقل آن خوددراي كرده‌اند. اين خود مي‌تواند يكي از دلائل ضعف این روایت باشد؛ چرا كه اهل سنت بسياري از رواياتي را كه در فضائل و امامت امام علي عليه السلام نقل شده، به اين دليل كه بخاري و مسلم آن را نياورده‌اند، رد مي‌كنند.
اشکال دوم: ضعف سند
اما اين روايت علاوه بر اشکال مذکور، از نظر سندي نيز اشكالاتي دارد: هيثمي بعد از نقل حديث مي‌گويد: اين روايت را بزاز و طبراني نقل كرده‌اند كه در سلسله سند آن علي بن عابس وجود دارد و او ضعيف است[2].
و نيز بعد از نقل روايت ديگری در همين زمينه، مي‌گويد: بزاز، آن را از عبيد الله بن عمر نقل كرده است، در سند آن عبد الرحمن بن ملك بن مغول است و او متروك است[3].
و نيز ابن جوزي (يكي ديگر از بزرگان اهل سنت) اين روايت را در كتاب الموضوعات آورده و آن را جعلی می خواند[4].
اشکال سوم: ایراد محتوایی
صرف نظر از بحث سندي، حتي اگر اين روايت صحيح نيز باشد، نمي‌توان آن را پذيرفت؛ چراكه سازنده و جاعل آن اين مطلب را فراموش كرده است كه تمامي بهشتيان هنگام ورود به بهشت، جواني خود را به دست مي‌آورند و كسي در سن پيري وارد بهشت نخواهد شد؛ چنانچه امام جواد عليه السلام در مناظره‌اي كه با يحيي بن اكثم داشتند، پاسخ دادند که «صدور این کلام از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله محال است، زیرا بهشتیان هنگام بدو ورود به بهشت، جوان هستند». همچنین حضرت امام جواد ادامه دادند که «بنی امیه این روایت را در برابر روایت فضیلت حسنین علیهماالسلام، جعل کرده اند»[5].
همانطور که امام جواد بدان اشاره کردند، آن روایت مذکور این است که «امام حسن و امام حسين عليهماالسلام، دو آقاي جوانان اهل بهشت هستند».
و جالب اين است كه معمولاً بني اميه وقتي مي‌خواستند روايتي را در فضائل خلفا جعل كنند، تلاش مي‌كردند آن را از زبان اهل بيت عليهم السلام نقل كنند. اين روايت را نيز از زبان امير المؤمنين عليه السلام نقل كرده‌اند.
از طرف ديگر، اين روايت با بسياري از روايات كه حتي مي‌توان در باره آن‌ها ادعاي تواتر كرد، در تضاد است؛ زيرا در اين روايات پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم مي‌فرمايد كه اهل بهشت همگي وقتي وارد بهشت مي‌شوند، در هيأت انسان‌هاي سي ساله هستند.
چنانچه سيوطي، در درالمنثور[6]، ترمذی، در سنن ترمذی[7]، و هیثمی، در مجمع الزوائد[8] چنین مطلبی را اشاره می کنند.
و هيثمي در مجمع الزوائد مي‌نويسد:
با اين حال چگونه مي‌شود كه ابوبكر و عمر، سيد شيوخ اهل بهشت باشد، وقتي هيچ پيرمردي در بهشت نيست ؟!
[1]. «عن علي بن أبي طالب أن رسول الله قال: أبوبكر وعمر سيدا كهول أهل الجنة و ما خلا النبيين والمرسلين»
.[2] «رواه البزار والطبراني في الأوسط وفيه على ابن عابس وهو ضعيف» مجمع الزوائد، الهيثمي، ج9، ص53
[3] . «[فيه] عبد الرحمن ابن ملك بن مغول، قلت وهو متروك.»
.[4] «هذا حديث موضوع على رسول اللّه صلى‌اللّه‌عليه‌وسلم» الموضوعات، ج1، ص318
[5] . « وَ هَذَا الْخَبَر محَالٌ أَيْضاً لأَنَّ أَهْلَ الْجَنَّة كلَّهمْ يَكونونَ شبَّاناً وَ لَا يَكون فيهمْ كَهْلٌ وَ هَذَا الْخَبَر وَضَعَه بَنو أمَيَّةَ لمضَادَّة الْخَبَر الَّذي قَالَه رَسول اللَّه (صلي الله عليه وآله وسلم) في الْحَسَن وَ الْحسَيْن (عليهما السلام) بأَنَّهمَا سَيّدَا شَبَاب أَهْل الْجَنَّة» الاحتجاج، الشيخ الطبرسي، ج 2، ص 246 – 247
.[6] « وأخرج ابن أبي شيبة وأحمد وابن أبي الدنيا في صفة الجنة والطبراني في الكبير عن أبي هريرة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم يدخل أهل الجنة الجنة جردا مردا بيضا جعادا مكحلين أبناء ثلاث وثلاثين.» الدر المنثور، جلال الدين السيوطي، ج 1، ص 48
.[7] « عن معاذ بن جبل أن النبي صلى الله عليه وسلم قال ” يدخل أهل الجنة الجنة جردا مردا مكحلين أبناء ثلاثين أو ثلاث وثلاثين سنة» سنن الترمذي، ج4، ص88
.[8] «وعن أنس بن مالك قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم يدخل أهل الجنة الجنة جردا مردا مكحلين. رواه الطبراني في الأوسط واسناده جيد» مجمع الزوائد، الهيثمي، ج 10، ص 398 – 399